Erkenning, een diep verlangen van ons als mens.
Als mijn hulp wordt ingeroepen bij een relatie is dat in de meeste gevallen omdat er al reeds problemen zijn die mensen zelf niet meer de baas kunnen. Een overheersend negatief gevoel is dan vaak de grootste problematiek.
Mij wordt dan gevraagd te helpen in het herstel. In veel gevallen kan dat, los van de oorzaak. Er zijn een aantal stappen die doorlopen moeten worden. Als een van die stappen wordt overgeslagen kan het zijn dat het overheersende negatieve gevoel nog sterker zal worden. Enkel de mensen die echt voor de relatie willen gaan, zullen deze dan kunnen behouden.
Waar ik me op deze blog op richt is erkenning.
In de meeste gevallen ervaren twee partners pijn, de een meer als de ander, en is elke partner voornamelijk met de eigen pijn bezig omdat ze die zo sterk aanwezig is. Daarnaast wordt vaak de ander verantwoordelijk gemaakt voor de pijn die je zelf voelt. Je gaat de ander de schuld geven van wat jij voelt, maar is dat wel terecht?
In feite wordt je geconfronteerd met je eigen idee dat je altijd hebt gedacht dat de ander jou nooit pijn zou gaan doen. Maar hoe realistisch is dat? Daarnaast heb je eerder pijn ervaren en heb je dat niet de aandacht gegeven die het verdiende.
Nu is die realiteit anders, de ander heeft je ditmaal echt diep geraakt, maar is het daarmee dan de ‘schuld’ van de ander? Die schuldvraag lijkt van belang voor de oplossing, maar eigenlijk gaat het niet om schuld. Waarom je de schuldvraag erbij haalt is omdat je zoekt naar erkenning. Je komt met deze gedachte bij een gezegde van “Gedeelde smart is halve smart”. Je roept wel dat het de schuld van de ander is, maar zeer waarschijnlijk zou je liever ervaren dat de ander jouw pijn kan erkennen. Je wilt waarschijnlijk dat de ander voelt wat jij voelt.
In de praktijk zijn we ons daar maar zelden van bewust. Het gevolg is dat omdat wij pijn voelen, en de ander daarvoor verantwoordelijk maken, we de ander ook pijn gaan doen. Dan voelt de andere ook wat wij voelen, dat lijkt op erkenning. Maar is dat werkelijk wat je wil?
Daarnaast komt onzekerheid om de hoek kijken en die willen we er helemaal niet bij hebben. We gaan dingen roepen als “Ik ga weg”, “Rot jij maar op”, “Jij bent een ……”, en ga zo maar door. Waarschijnlijk herken je dit wel. We doen dat om twee redenen, we willen grip op de situatie krijgen en we willen dat de ander ook pijn voelt. Maar met name de laatste is ‘interessant’.
Want wil je dat de ander pijn voelt, of wil je dat de ander jouw pijn voelt, zodat je deze kunt delen?
Binnen een relatie, zou je doorgaans willen dat de ander de tijd voor je neemt, begrip heeft voor jouw gevoel, zich kan inleven en kan voorstellen wat het met je doet. Dat geeft jou namelijk het idee/gevoel dat je pijn kunt delen, en daarmee is de pijn die je ervaart minder zwaar. In de praktijk echter loopt de ander ook met een last. Die voelt zich bijvoorbeeld verantwoordelijk voor jouw pijn, en kan niet omgaan met die last. De ander kan die last eigenlijk niet dragen en reageert vervolgens op de verwijten die hij/zij hoort. De ander gaat zich afsluiten, gaat bagatelliseren en is van mening dat jullie “verder” moeten, en dit niet zoveel aandacht moeten geven.
Dan ineens sta je haaks tegenover elkaar. De een zoekt erkenning, maar doet de ander pijn, en de ander zou erkenning kunnen geven, maar wil die stap overslaan.
Een situatie als deze kun je te boven komen als je je zelfbewust bent van wat jouw rol is. Als je je bewust bent van wat jij kunt doen om de ander te helpen, en als je je bewust bent van wat je eigenlijk zelf nodig hebt.
In bijna alle gevallen is erkenning van gevoel een cruciale stap om dichter bij elkaar te kunnen komen. Je kunt leren om om erkenning te vragen en je kunt leren wat je moet doen
zodat de ander het gevoel van erkenning kan ervaren.
Mocht je in een dergelijke situatie komen, loop dan niet weg voor de pijn. Leer de pijn te omarmen, de pijn te delen en wees er voor de ander. Hoe groter de tegenslag, hoe dichter je bij elkaar kunt komen.
Realiseer je dat je niet kwetsbaar bent, maar je je kwetsbaar voelt. Dat is de deur naar de verbinding die je eigenlijk zoekt.
ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK
Leuk om te lezen? Geen van deze blogs missen en de laatste in je mailbox? Abonneer je dan nu hieronder.
