Geluksgevoel

 

Ik maak het elke dag mee; ontevreden mensen die iets willen.

Mensen die iets anders willen als wat ze hebben ervaren in veel gevallen geen geluk. Wat ze hebben, maakt geen verschil. Soms kom ik in huizen waar mensen zeer weinig te besteden hebben, geen behang op de muren, de eettafel in de gang, een oude verdroogde, gescheurde leren bank, ongeordend huishouden en een verminderde persoonlijke verzorging. Mensen die het niet meer zien zitten geen toekomperspectief hebben en niet in staat zijn de regie over het eigen leven terug te vinden. En soms kom ik in huizen waarvan de meeste mensen dromen, zwembad, sauna, een tuinhuis waar menig mens graag in zou wonen, een vrouw om door een ringetje te halen en een man die voor een prima inkomen kan zorgen, sociaal een sterk netwerk hebben en en goede functie. Los van deze (en nog vele andere) senario’s zijn in beide gevallen de mensen niet gelukkig. ze zijn zich bewust van die situatie  waarbij de mensen zelf zeggen: Natuurlijk heb ik heb reden om te klagen en tegelijkertijd soms ook aangeven heel goed te snappen dat ze eigenlijk geen klagen hebben. Of juist aangeven dat het natuurlijk zo is dat missen wat ze missen.

Los van de grote verschillen….is er een ding gemeen…

Dat wat ze eigenlijk willen…dat hebben ze niet.

Ze ervaren beide geen intrinsiek geluk, en hebben daar reden voor en weten het aan te wijzen: Het ligt aan de ander.

De ander doet het niet goed, en wat er niet goed gaat weten ze haarfijn te benoemen. De ander …. zorgt ervoor dat ik mij zo voel, de ander zorgt ervoor dat de relatie zo is, de ander schiet te kort, de ander doet iets niet, een instatie die het verkeerd doet of een ongelofelijk slecht stelsel hier in Nederland….

Ik herken dat ‘zelf rechtvaardigen’…toen het met mij niet goed ging mentaal, het lag het aan alles….maar niet aan mij.. Ik dacht letterlijk als jullie het allemaal anders doen, dan komt het goed met mij. Een gedachte die vat op mij kreeg, omdat ik een ervaring miste. Een gedachte die vat kreeg omdat ik het niet aankon werkelijk de confrontatie met mezelf aan te gaan. Ik kan het niet vanuit onmacht, onkunde en onwetendheid. Iets wat ik kon…..en dat lag aan de ander?

Achteraf gezien is het bijzonder dat we iets willen van een ander om zelf geluk te ervaren, toch? Dat we iets willen van de ander omdat dat we dat logisch vinden.  We gaan dat ook nog staven, we gaan onbewust met mensen in gesprek die het het zelfde zien als wij zodat we bevestigd krijgen dat wat we willen of ervan vinden ‘normaal’ is. Gesprekken die ons juist het tegenovergestelde inzicht  bieden gaan we uit de weg, want dan hebben we met zelf confrontatie te maken. We gaan dus meer en meer horen wat we willen horen overtuigen onszelf onbewust van ons eigen gelijk.

Als je eenmaal in die ‘staat van zijn’ bent terecht gekomen, je jezelf echt van iets hebt overtuigd, je een eigenwijs karakter hebt, daadkracht hebt en niet bang bent om te falen, is het echt heel lastig om tot andere inzichten te komen. Alleen een persoon die jou intrinsiek begrijpt, een waar jij een klik mee hebt,  waar je respect voor hebt, bij wie je je veilig voelt en een wil bij jezelf heb om je echt open te stellen,  een persoon die je raakt kan dat veranderen. En als dat niet gebeurd, kan jouw eigen wil er wel eens voor zorgen dat het allemaal anders gaat lopen als dat je ooit had gehoopt. Dan heb je iets te leren….

Heb jij er wel eens bij stil gestaan dat jij ongeluk voelt door wat je zelf wil? Heb jij er wel eens bij stil gestaan wat jij kan veranderen om de situatie prettiger te maken, en dan niet alleen voor jezelf?

Het blijft voor mij een mysterie waarom wij als Mens dingen willen, en daar verwachtingen bij creëren. Want waarom zijn we bezig  met wat we niet hebben, en niet met wat we wel hebben?

Geluk zit niet in wat je wil, geluk zit in hetgeen wat je al hebt.

De uitdaging voor mij is mensen bewust te maken van dit verschil. Blij kunnen zijn met wat je hebt, los van wat dat is.

Het is krom, maar besef dat iets willen een grote valkuil kan zijn. , je iets wil wat je niet hebt ontneemt het gevoel van geluk omdat je niet kunt genieten van wat je hebt. Een mooie taak voor mij…helpen om minder te willen door je bewust te maken van wat je al hebt.

Meer weten? Neem even contact op of lees meer op mijn blog. Nieuwsgierig naar ervaringen van anderen, lees dan de reviews eens!

Martin Goedknegt

ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK

Leuk om te lezen? Geen van deze blogs missen en de laatste in je mailbox? Abonneer je dan nu hieronder.

Loading

Deel dit artikel:

Martin Goedknegt

Martin Goedknegt

Ik help mensen die vastlopen met zichzelf en in de relaties die zij hebben.
zelfbewustzijn
Social Beoordelingen
4.8
Gebaseerd op 74 beoordelingen

Leave a Replay

Zorg dat je niets mist, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en ontvang altijd mijn nieuwste blog posts

Of volg mij op social media

Mijn nieuwste blog posts:

Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoel afsluiten (in de liefdesrelatie)

De tijdsgeest veranderd, en daarvandaan veranderen ook de (liefdes)relaties die wij met andere hebben. Meer en meer is er veiligheid om ons heen, en daarvandaan komt er meer ruimte en behoefte om over gevoelens te gaan praten. Onbewust hebben we doorgaans gevoelens afgesloten, voornamelijk ook omdat we niet geleerd hebben er mee om te gaan. Maar als we gevoel afsluiten in de liefdesrelatie, wat is daar de impact van?

Lees verder »
Relatie time out

Een relatie time out?

Ik kom binnen, leuk huis alles best op orde. Ik kom helpen met de relationele vraagstukken die de personen in de relatie hebben.

Soms loop ik binnen bij mensen die op een punt beland zijn dat het ze uitspreken dat het zo op geen enkele manier verder kan.

Toch word ik dan glimlachend ontvangen, maar de spanning, radeloosheid en uitputting is ook goed voelbaar. We gaan in gesprek en binnen een paar minuten komen uitspraken als: “ Zo houd ik het echt niet vol ”, “ Zo kan het echt niet verder ”, “ We zijn vastgelopen”, “ Ik zit in een gouden kooi ”, en de heftigste in mijn ogen: ”Ik wil het niet meer”. Dit wordt dan doorgaans uitgesproken met diepe, zware emoties. De mensen zelf omschrijven dat punt, als ik één op één met ze spreek als ‘helemaal gebroken zijn’ of ‘helemaal op zijn’ en ‘het allemaal niet meer weten’.

Lees verder »
Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoelens onderdrukken

Soms voel je je ineens ‘gebroken’, verdriet dient zich aan, het gevoel wegdrukken werkt niet meer. Je begrijpt het niet, je schud onbewust met je hoofd, wat is dit, het overvalt je, maar ooit heb je geleerd het gevoel te onderdrukken.

Er schiet van alles door je heen. Gevoel van onrecht, pijn, eenzaamheid en machteloosheid. Tranen dingen zich aan in de hoeken van je ogen.

Wanhoop dient zich aan, en in de stilte worden geluiden hoorbaar die je herkend als woorden…ineens hoor je de stem weer van je ouders; “Niet huilen…..je……”

De rest hoor je niet, het blijft steken op ‘niet huilen’. Door de jaren heen heb je methodes ontwikkeld die zich zonder enig aarzelen nu gaan afspelen. Alsof je een muziekdoosje oppakt wat door de jaren heen steeds dezelfde handeling in de juiste volgorde afspeelt. Je gaat gevoel wegdrukken.

Lees verder »

Facebook