Het is zo!

 

Het is zo!

Wij als mens besteden heel wat tijd aan ‘wat is’. Het IS zo, het IS niet zo. Woorden die we dagelijks gebruiken, naar ieder willekeurig mens om ons heen. De koffie IS koud, het IS tijd, het IS waar, het IS onjuist. Het is liefde, het is boosheid, het is onmacht.

Het is…bijna een welles – nietes :)

Met de uitspraak het is, nemen we een standpunt in. Vaak doen we dat omdat we van waarde willen zijn, ons gehoord willen voelen een doel willen bereiken of misschien zelfs wel om niet te hoeven erkennen dat we onzeker zijn over wat we eigenlijk zeggen.

Toch is het uitspreken van wat is, wel een bijzondere uitgangspositie. Want hoe weten wij nu eigenlijk wat is?

Als voorbeeld gebruik ik vaak een leeg koffie kopje. Ik hou het tussen de twee mensen in met wie ik in gesprek ben en draai het oortje naar een van de twee personen. Ik vraag hen als zij niet beter zouden weten, of zij over dit kopje een discussie kunnen houden over wat is. Is het zo dat dit kopje een oortje heeft…

Beide hebben natuurlijk een ander perspectief, en vanuit dit perspectief starten zij vol enthousiasme een gesprek. althans een gesprek? De een zal zeggen het heeft wel een oortje en de ander zal zeggen het heeft geen oortje. Wat hier gebeurd is dat mensen spreken vanuit “wat is”.

Als dit kopje nu eens ‘de relatie’ zou zijn. Kun je dan spreken of het een goede of een slechte relatie is?

In mijn optiek kun je beter praten over hoe je het ervaart ipv wat het is. Dan kom je namelijk in de gelegenheid om te onderzoeken wat de ander nu eigenlijk ervaart, wat die ander ziet, en hoe dat komt. Als je stelt wat het is, krijg je een discussie over wat het is, ipv wat de ander ervaart.

Voor mij is stellen wat het is, iets wat te kortzichtig. Ik begrijp het wel en doe het zelf ook vaker als ik zou willen. Echter als ik naar mezelf kijk op de momenten dat ik dat doe zie ik ook een reden. Dit kan zijn dat ik bijvoorbeeld de tijd neem voor het gesprek, schat de waarde niet goed in, geef het niet de aandacht of ik zou bang kunnen zijn dat ik het misschien niet weet? Ik vraag mezelf dan wel eens af “Kan ik eigenlijk wel stellen wat is”?

Vraag jezelf eens af hoe vaak jij eigenlijk zegt wat het is, terwijl je eigenlijk bedoeld wat je vindt. Hoe slecht je ex partner naar je is, hoe vervelend je schoonmoeder is, hoe gevoelloos je partner is wat een lomperik je vader is. Luister eens een dag naar jezelf, en hoor jezelf eens zeggen hoe vaak jij zegt wat ‘is’. En vraag jezelf dan eens af, weet ik werkelijk wat het is, of zeg ik wat ik ervan vind? En als ik al weet wat het is, weet ik dan ook waarom het zo is?

En als ik niet weet waarom het zo is, kan ik dan bepalen wat het is? Begrijp ik de ander dan eigenlijk wel?

Martin Goedknegt

ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK

Leuk om te lezen? Geen van deze blogs missen en de laatste in je mailbox? Abonneer je dan nu hieronder.

Loading

 

Deel dit artikel:

Martin Goedknegt

Martin Goedknegt

Ik help mensen die vastlopen met zichzelf en in de relaties die zij hebben.
zelfbewustzijn
Social Beoordelingen
4.9
Gebaseerd op 72 beoordelingen

Leave a Replay

Zorg dat je niets mist, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en ontvang altijd mijn nieuwste blog posts

Of volg mij op social media

Mijn nieuwste blog posts:

Relatie time out

Een relatie time out?

Ik kom binnen, leuk huis alles best op orde. Ik kom helpen met de relationele vraagstukken die de personen in de relatie hebben.

Soms loop ik binnen bij mensen die op een punt beland zijn dat het ze uitspreken dat het zo op geen enkele manier verder kan.

Toch word ik dan glimlachend ontvangen, maar de spanning, radeloosheid en uitputting is ook goed voelbaar. We gaan in gesprek en binnen een paar minuten komen uitspraken als: “ Zo houd ik het echt niet vol ”, “ Zo kan het echt niet verder ”, “ We zijn vastgelopen”, “ Ik zit in een gouden kooi ”, en de heftigste in mijn ogen: ”Ik wil het niet meer”. Dit wordt dan doorgaans uitgesproken met diepe, zware emoties. De mensen zelf omschrijven dat punt, als ik één op één met ze spreek als ‘helemaal gebroken zijn’ of ‘helemaal op zijn’ en ‘het allemaal niet meer weten’.

Lees verder »
Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoelens onderdrukken

Soms voel je je ineens ‘gebroken’, verdriet dient zich aan, het gevoel wegdrukken werkt niet meer. Je begrijpt het niet, je schud onbewust met je hoofd, wat is dit, het overvalt je, maar ooit heb je geleerd het gevoel te onderdrukken.

Er schiet van alles door je heen. Gevoel van onrecht, pijn, eenzaamheid en machteloosheid. Tranen dingen zich aan in de hoeken van je ogen.

Wanhoop dient zich aan, en in de stilte worden geluiden hoorbaar die je herkend als woorden…ineens hoor je de stem weer van je ouders; “Niet huilen…..je……”

De rest hoor je niet, het blijft steken op ‘niet huilen’. Door de jaren heen heb je methodes ontwikkeld die zich zonder enig aarzelen nu gaan afspelen. Alsof je een muziekdoosje oppakt wat door de jaren heen steeds dezelfde handeling in de juiste volgorde afspeelt. Je gaat gevoel wegdrukken.

Lees verder »

Relationeel geluk

Ik richt mij in mijn werk op twee doelgroepen, persoonlijke ontwikkeling en relationele ontwikkeling.

Hoe ik het zie is dat je persoonlijk ontwikkeld ‘moet’ zijn als je meer relationeel geluk wilt ervaren. De persoonlijke ontwikkeling is in mijn ogen te definiëren in 8 verschillende niveau’s. We nemen al snel genoegen met wat het is, dat is omdat ‘iedereen’ dat doet. Ik zie dat mensen doorgaans net niveau 1-2 halen, wat bestaat uit het kunnen benoemen van gevoelens. En als je dat kunt, heeft de relatie daar baat bij. Maar waarom zou je niet meer met de relatie doen?

Lees verder »

Facebook