Het is zo!
Wij als mens besteden heel wat tijd aan ‘wat is’. Het IS zo, het IS niet zo. Woorden die we dagelijks gebruiken, naar ieder willekeurig mens om ons heen. De koffie IS koud, het IS tijd, het IS waar, het IS onjuist. Het is liefde, het is boosheid, het is onmacht.
Het is…bijna een welles – nietes :)
Met de uitspraak het is, nemen we een standpunt in. Vaak doen we dat omdat we van waarde willen zijn, ons gehoord willen voelen een doel willen bereiken of misschien zelfs wel om niet te hoeven erkennen dat we onzeker zijn over wat we eigenlijk zeggen.
Toch is het uitspreken van wat is, wel een bijzondere uitgangspositie. Want hoe weten wij nu eigenlijk wat is?
Als voorbeeld gebruik ik vaak een leeg koffie kopje. Ik hou het tussen de twee mensen in met wie ik in gesprek ben en draai het oortje naar een van de twee personen. Ik vraag hen als zij niet beter zouden weten, of zij over dit kopje een discussie kunnen houden over wat is. Is het zo dat dit kopje een oortje heeft…
Beide hebben natuurlijk een ander perspectief, en vanuit dit perspectief starten zij vol enthousiasme een gesprek. althans een gesprek? De een zal zeggen het heeft wel een oortje en de ander zal zeggen het heeft geen oortje. Wat hier gebeurd is dat mensen spreken vanuit “wat is”.
Als dit kopje nu eens ‘de relatie’ zou zijn. Kun je dan spreken of het een goede of een slechte relatie is?
In mijn optiek kun je beter praten over hoe je het ervaart ipv wat het is. Dan kom je namelijk in de gelegenheid om te onderzoeken wat de ander nu eigenlijk ervaart, wat die ander ziet, en hoe dat komt. Als je stelt wat het is, krijg je een discussie over wat het is, ipv wat de ander ervaart.
Voor mij is stellen wat het is, iets wat te kortzichtig. Ik begrijp het wel en doe het zelf ook vaker als ik zou willen. Echter als ik naar mezelf kijk op de momenten dat ik dat doe zie ik ook een reden. Dit kan zijn dat ik bijvoorbeeld de tijd neem voor het gesprek, schat de waarde niet goed in, geef het niet de aandacht of ik zou bang kunnen zijn dat ik het misschien niet weet? Ik vraag mezelf dan wel eens af “Kan ik eigenlijk wel stellen wat is”?
Vraag jezelf eens af hoe vaak jij eigenlijk zegt wat het is, terwijl je eigenlijk bedoeld wat je vindt. Hoe slecht je ex partner naar je is, hoe vervelend je schoonmoeder is, hoe gevoelloos je partner is wat een lomperik je vader is. Luister eens een dag naar jezelf, en hoor jezelf eens zeggen hoe vaak jij zegt wat ‘is’. En vraag jezelf dan eens af, weet ik werkelijk wat het is, of zeg ik wat ik ervan vind? En als ik al weet wat het is, weet ik dan ook waarom het zo is?
En als ik niet weet waarom het zo is, kan ik dan bepalen wat het is? Begrijp ik de ander dan eigenlijk wel?
ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK
Leuk om te lezen? Geen van deze blogs missen en de laatste in je mailbox? Abonneer je dan nu hieronder.
