Non-monogame Relatie: Navigeren met Verschillende Behoeften, Verlangens en Grenzen

Het begrip “relatie” is in mijn ogen een dynamisch concept dat ruimte biedt voor verschillende interpretaties. Zelf grap ik weleens: “Ik ben een vreemde relatiecoach, want eigenlijk weet ik niet eens precies wat een relatie is.” Ook als ik mensen vraag het woord “relatie” te definiëren, krijg ik vaak hakkelende en zoekende antwoorden, zelden een duidelijke definitie. Voor mij draait het in een relatie om het ervaren van verbondenheid met een ander, waarbij het belangrijk is dat je je goed voelt en liefde als de bron ziet. Mensen om je heen die voor jou meer betekenen dan anderen, waardoor je je met hen verbonden voelt op een manier die je zou kunnen beschrijven als beschikbaarheid of overgave.

Wat ik zie, is dat de norm op het gebied van relaties in de loop van de tijd verschuift. Wat als normaal of abnormaal wordt gezien, verandert voortdurend. Deze verandering gaat gepaard met vraagstukken, vooral omdat de manier waarop je bent opgevoed, kan afwijken van de behoefte die je nu hebt. Dit proces versnelt zich in mijn ogen door een steeds sneller veranderende maatschappij. Dat geeft frictie in behoeften, verlangens, normen en waarden en bijvoorbeeld in de definitie van het woord “normaal.” Omgangsregels maken deel uit van een dergelijk proces en worden dus ter discussie gesteld.

Deze omgangsregels evolueren continu door de veranderingen in onze samenleving en ons perspectief op verbinding, de uitingsvormen en wat liefde als basis eigenlijk is. De normen in de maatschappij verschuiven op een dynamische ontwikkelingslijn. Mensen zijn al zo’n 1,6 miljoen jaar op aarde, en gedurende die tijd hebben er natuurlijk grote veranderingen plaatsgevonden.

Een recent voorbeeld hiervan deed zich voor toen een stel met een meervoudige relatie, opgegroeid met kerkelijke normen en waarden, een vraag voorlegde aan hun dominee. De dominee, handelend vanuit het concept “God is liefde,” verzocht hen om hun liefde voor elkaar per direct te beëindigen; anders zouden ze niet meer welkom zijn in de kerk. Deze kwetsbare kwestie werd vervolgens door de kerkenraad gecommuniceerd naar alle leden van de kerk. Ik oordeel hier niet over, maar het illustreert in mijn ogen wel hoe normen in de maatschappij veranderen. Je ziet dit ook bij mensen die “uit de kast komen.” Ik zie dat dit langzaam maar zeker meer geaccepteerd wordt, vooral binnen de Nederlandse cultuur.

Het “uit de kast komen” zie ik ook op relationeel niveau: mensen durven meer te gaan staan voor hun behoeften en verlangens. Er komt een duidelijker beeld van het feit dat een relatie ook niet-monogaam kan zijn. Het één versterkt het beeld van het ander.

Met de term “niet-monogame relatie” richt ik me eigenlijk op alle soorten relaties. Het gaat te ver om elke relatievorm uiteen te zetten op deze pagina, en het is voor mij niet haalbaar om voor elke vorm een specifieke aanpak te beschrijven. Op deze pagina richt ik me voornamelijk op liefdesrelaties die zich niet beperken tot één partner.

Veranderingen in Relaties

Om de veranderingen in relaties te zien, hoef je niet ver te zoeken. Vergelijk bijvoorbeeld je eigen relatie eens met die van je ouders of grootouders, en je ziet de verschillen door een veranderende maatschappij. Als je dat doet, wordt het voor iedereen duidelijk dat er veranderingen zijn.

Grootouders bleven vaak bij elkaar vanwege normen, waarden en principes, zoals het concept van eeuwige trouw en financiële afhankelijkheid. Tegenwoordig overheerst echter het idee dat eeuwige trouw eigenlijk een illusie is, gezien de snel veranderende maatschappij en het voortschrijdend inzicht. We zijn bijvoorbeeld minder financieel afhankelijk van elkaar. Als we bij elkaar blijven, is het niet omdat het moet, maar steeds vaker omdat we het willen. Maar in dat samenblijven zoeken mensen steeds meer naar manieren om de relatie beter af te stemmen op de verlangens, behoeften, waarden en grenzen van alle betrokkenen.

Het begrip “relatie” heeft door deze veranderingen een andere betekenis gekregen, wordt moeilijker te definiëren en verliest deels zijn traditionele waarde. Momenteel staan vrijheid, verbondenheid en liefde centraal binnen relaties. Het vinden van invulling hieraan is echter lastig, omdat we vaak niet weten hoe we een relatie op een andere manier vorm moeten geven. Dit komt door voorlichting en oude normen en waarden, maar ook doordat de politiek hier niet of heel traag op inspeelt. Daarnaast spelen andere menselijke kwesties een rol, zoals vergelijken met anderen, angst voor afwijzing of het onbekende, vaak gebaseerd op onzekerheid, opvoeding of trauma.

Mijn Visie

Persoonlijk maakt het mij niet uit hoe mensen hun “relatie” invullen. Ik zie een relatie als een aanvulling op het leven, waarbij mijn uitgangspunt is dat mensen respectvol met elkaar omgaan en dat liefde en intimiteit zo worden ingevuld dat elk individu voorzien wordt in zijn of haar verlangens en behoeften. Of het nu gaat om een relatie met één persoon of met meerdere, open of gesloten, onafhankelijk van nationaliteit en gender—het maakt mij niet uit. Ik help mensen gelukkig te zijn in hun relatie, ook als die afwijkt van de geldende norm. Hier is echter kennis en inzicht voor nodig om hier echt iets mee te kunnen doen.

Ik moedig mensen aan om een relatie aan te gaan op een manier die voor alle betrokkenen goed voelt, gebaseerd op eerlijkheid en respect. Dit vereist zelfkennis, communicatieve vaardigheden en begeleiding om de relatie op een bevredigende manier vorm te geven.

Hoe Ik Kan Helpen

Ik krijg vaak mensen met vragen die afwijken van de norm, en dat vind ik heerlijk! Dit sluit goed aan bij mijn visie en aanpak, aangezien ik me graag begeef op het gebied van authenticiteit. Of dat nu wel of niet monogaam is, elk mens mag zich hierin gehoord en gezien voelen zonder enig oordeel.

Hoe krijg je een “relatie” goed?

Het veranderen van een “relatie” is moeilijk, vooral omdat we vaak vasthouden aan “oude” concepten over hoe een “relatie” zou moeten zijn. Ons is eerder geleerd hoe het hoort, dan dat we ons richten op de behoeften die we als mens hebben en hoe we hier op een liefdevolle manier invulling aan kunnen geven. Ons is geleerd te conformeren aan een beeld van wat “normaal” is, in plaats van te onderzoeken waarin we afwijken, waarom dat zo is en hoe we daar vervolgens mee om kunnen gaan. Dat maakt me soms verdrietig, maar voor velen is dit de realiteit.

Als coach richt ik me op mensen die waarde hechten aan hun verbindingen en die zoeken naar een nieuwe invulling van liefde en verbinding, zonder zich te laten beperken door traditionele denkwijzen.

In de praktijk help ik mensen om hun gevoel van verbinding zo in te richten dat iedereen erbij gelukkig kan zijn. Dit vereist zelfkennis, communicatie en begeleiding om de juiste richting op te gaan.

Conclusie

De dynamiek van “relaties” verandert voortdurend, en niet-monogame relaties worden steeds meer besproken en geaccepteerd. In deze evoluerende samenleving ontstaan er nieuwe normen en ruimte voor verschillende relatievormen, waardoor meer mensen in staat zijn om trouw te blijven aan hun eigen verlangens en behoeften. Het navigeren van een niet-monogame relatie vraagt om zelfkennis, eerlijke communicatie en respect, zodat elke betrokkene zich gehoord en gezien voelt.

Voor mensen die willen ontdekken hoe zij hun “relatie” op een bevredigende manier kunnen vormgeven, bied ik als coach ondersteuning bij het vinden van authentieke verbinding en het doorbreken van traditionele denkwijzen. Of je nu monogaam of niet-monogaam bent, de sleutel ligt in respectvolle omgang, open communicatie en het vormgeven van een relatie waarin alle betrokkenen zich gelukkig kunnen voelen.

Martin, Zelfbewustzijn