Dat is toch niet normaal!
Mensen vergelijken zichzelf met andere mensen. Voor je het weet trek je door die vergelijking een conclusie over jezelf of de ander. Dat jij afwijkend gedrag hebt, dat jij niet normaal bent, of de ander……
Het typerende in mijn beleving is dat mensen graag in de norm willen passen, en als ze daar eenmaal inzitten, daar eigenlijk niet willen zijn. We doen alles eraan om maar niet teveel op te vallen. We trekken in mijn beleving heel vaak de conclusie dat als we niet normaal zijn, we niet OK zijn. Voor je het weet gaan we ons onveilig voelen omdat we niet ‘normaal’ zijn. Of we gaan het over de ander hebben.
Echter omdat we van mening zijn dat het niet normaal is komen we niet tot een antwoord. We gaan vaak direct vol emotie reageren. In veel gevallen komen er gevoelens bij dat we ons verraden voelen, dat we ons aangetast voelen, dat we ons klein voelen. We gaan onmacht ervaren en uiteindelijk ben jij jezelf vol expressie aan het uiten door met het servies te gooien, te schreeuwen, pijnlijke opmerkingen roepen alleen maar omdat je eigenlijk verbinding zoekt. Dit allemaal, omdat wat de ander doet, in jouw ogen niet normaal is, en je het vaak onbewust op jezelf betrekt. Alsof jij de reden bent dat de ander bepaald gedrag vertoont. Ik heb hierbij goed nieuws voor jou, jij bent nooit de reden dat de ander ongewenst gedrag vertoont, de ander is namelijk verantwoordelijk voor het eigen gedrag.
In mijn ogen is er helemaal geen normaal, dus ook geen normaal gedrag. Elk mens heeft namelijk eigen unieke ervaringen, eigen unieke kwaliteiten, talenten, verlangens, aannames, overtuigingen. elk mens is in een andere omgeving opgegroeid wat gedrag vormt, wat normen en waarden definieerd. Elk mens eet andere voeding en verwerkt die voeding anders zodat de voedingsstoffen in het lichaam anders zijn, zodat er bijvoorbeeld een andere hormoonhuishouding plaatsvind. Waarbij ik wel wil benoemen dat we in een bepaalde cultuur leven, en dat daarin bepaalde verwachtingen zijn gecreëerd.
Elk mens is anders. Meer en meer wijst onderzoek uit dat als er een norm is bepaald, en feitelijk maar heel weinig mensen in die norm passen. Ik ervaar dat voor mezelf ook, ik pas ook zeker niet in de norm. Ik ben wel eens naar een site gegaan waar je kunt zien welke afwijkingen mensen allemaal kunnen hebben als het gaat om gedrag. Een site welke vrij toegankelijk is. Op een degelijke site spreken ze over stoornissen. Nou als ik op een site van stoornissen kijk, heb ik zelf zomaar kenmerken bij 20 van de 40 stoornissen. Maar wat zegt dat nu eigenlijk? Maakt mij dat minder als mens? Omdat ik niet in de norm pas ben ik minder? In de praktijk ervaar ik namelijk dat ik juist omdat ik afwijk, heel effectief ben.
Ik zeg dus dat er geen norm is, en dat jullie samen antwoorden op moeten vinden op de vragen die spelen, omdat jullie als mens uniek zijn. Ga onderzoeken wat je uniek maakt, en ga niet vergelijken. Want ook al ben je niet ‘normaal’, betekent dat zeker niet dat dat niet goed is.
Wat ik wil zeggen is dat als jij jezelf hoor zeggen over jezelf of over de ander “Dat is toch niet normaal”, dat dat zomaar eens waar kan zijn. Probeer echter dan niet gelijk de emotie in te schieten en er een oordeel aan te plakken, blijf eens hangen bij die conclusie. Want als je die conclusie trekt, vraag je dan eens af wat het probleem eigenlijk is als iets niet normaal is.
ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK
Leuk om te lezen? Geen van deze blogs missen en de laatste in je mailbox? Abonneer je dan nu hieronder.
