Praten, iets anders als iets zeggen?

 
In een wereld waar we alsmaar meer gaan communiceren, vraag ik mezelf af: Gaan we ook meer zeggen? Hoe ik het ervaar is dat we ‘leren’ alsmaar meer te praten, maar dat we met alsmaar meer praten verleren hoe we een boodschap over kunnen brengen. Ik ervaar in de praktijk dat we niet meer zo goed weten hoe we het meest effectief kunnen communiceren.
Effectiever communiceren is in veel gevallen een bijkomende hulpvraag die mensen hebben. Vaak is effectieve communicatie vertroebeld door emotie, ervaringen, overtuigingen, patronen en ga zo maar door. Om weer effectiever te kunnen communiceren start ik altijd met het bewust maken van verschillen. Verschillen tussen praten en zeggen bijvoorbeeld. Voor mij is praten iets wat je doet voor jezelf. Ventileren van ervaringen om jezelf te helpen ervaringen te plaatsen. Terwijl vertellen je in essentie juist doet voor de ander. Met vertellen hoop je de ander iets bij te brengen.
Praten kunnen we in mijn beleving allemaal als het beste, wellicht met een klein verschilletje tussen mannen en vrouwen :). Dat is ook het makkelijkste. Je hoeft de ander eigenlijk helemaal niet te betrekken. Wellicht herken je dat wel, je ervaart bijvoorbeeld dat de ander je niet hoort, dat frustreert je enigszins, en toch praat je maar door :) Vertellen is hele andere koek. Wil je echter iets vertellen, dan heb je met andere processen te maken. Weten of de ander jouw verhaal wel echt wil horen, of zorgen dat die zich ervoor gaat interesseren, begrijpen hoe de ander jouw informatie kan ontvangen, hoe snel je kunt spreken, weten wat je doel is, weten hoe en of je verbonden bent met de ander, kunnen toetsen of de ander je begrepen heeft en ga zo maar door.
Vertellen is dus geen praten. De essentie is in mijn beleving dat bij vertellen je aanspraak doet op het voorstellingsvermogen bij de ander, en bij praten niet.
Als je dat met me eens bent, kun je je zelfs afvragen wat nu eigenlijk het meest effectief is, praten, vertellen of juist vragen. Want is juist niet de juiste vraag het geen wat gelijk beroep doet op jouw voorstellingsvermogen?
Sat bijvoorbeeld eens even stil bij de volgende vraag. Lees niet direct door, neem even de tijd……….
Als jij praat, doe je dat dan omdat je de ander iets wil vertellen?
Als je in rust naar deze vraag kijkt, voel je wellicht even een diepe ademhaling, en ben je je dan bewust dat je je situaties aan het voorstellen bent? En is een vraag dan eigenlijk niet het meest functioneel? En is jouw probleem dan eigenlijk niet dat je niet weet welke vraag je moet stellen al je werkelijk iets zou willen vertellen?
Lekker praten is natuurlijk ok, maar wees je bewust waarom je dat doet, en wat de ander daarmee doet. Dan snap je de reactie van de ander namelijk beter, wat maakt dat het voor jou makkelijker wordt om om te gaan met de reactie van de ander. En dat kan best wel eens ten goede komen van je relatie :)

Martin Goedknegt

ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK

Leuk om te lezen? Geen van deze blogs missen en de laatste in je mailbox? Abonneer je dan nu hieronder.

Loading

Deel dit artikel:

Martin Goedknegt

Martin Goedknegt

Ik help mensen die vastlopen met zichzelf en in de relaties die zij hebben.
zelfbewustzijn
Social Beoordelingen
4.8
Gebaseerd op 74 beoordelingen

Leave a Replay

Zorg dat je niets mist, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en ontvang altijd mijn nieuwste blog posts

Of volg mij op social media

Mijn nieuwste blog posts:

Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoel afsluiten (in de liefdesrelatie)

De tijdsgeest veranderd, en daarvandaan veranderen ook de (liefdes)relaties die wij met andere hebben. Meer en meer is er veiligheid om ons heen, en daarvandaan komt er meer ruimte en behoefte om over gevoelens te gaan praten. Onbewust hebben we doorgaans gevoelens afgesloten, voornamelijk ook omdat we niet geleerd hebben er mee om te gaan. Maar als we gevoel afsluiten in de liefdesrelatie, wat is daar de impact van?

Lees verder »
Relatie time out

Een relatie time out?

Ik kom binnen, leuk huis alles best op orde. Ik kom helpen met de relationele vraagstukken die de personen in de relatie hebben.

Soms loop ik binnen bij mensen die op een punt beland zijn dat het ze uitspreken dat het zo op geen enkele manier verder kan.

Toch word ik dan glimlachend ontvangen, maar de spanning, radeloosheid en uitputting is ook goed voelbaar. We gaan in gesprek en binnen een paar minuten komen uitspraken als: “ Zo houd ik het echt niet vol ”, “ Zo kan het echt niet verder ”, “ We zijn vastgelopen”, “ Ik zit in een gouden kooi ”, en de heftigste in mijn ogen: ”Ik wil het niet meer”. Dit wordt dan doorgaans uitgesproken met diepe, zware emoties. De mensen zelf omschrijven dat punt, als ik één op één met ze spreek als ‘helemaal gebroken zijn’ of ‘helemaal op zijn’ en ‘het allemaal niet meer weten’.

Lees verder »
Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoelens onderdrukken

Soms voel je je ineens ‘gebroken’, verdriet dient zich aan, het gevoel wegdrukken werkt niet meer. Je begrijpt het niet, je schud onbewust met je hoofd, wat is dit, het overvalt je, maar ooit heb je geleerd het gevoel te onderdrukken.

Er schiet van alles door je heen. Gevoel van onrecht, pijn, eenzaamheid en machteloosheid. Tranen dingen zich aan in de hoeken van je ogen.

Wanhoop dient zich aan, en in de stilte worden geluiden hoorbaar die je herkend als woorden…ineens hoor je de stem weer van je ouders; “Niet huilen…..je……”

De rest hoor je niet, het blijft steken op ‘niet huilen’. Door de jaren heen heb je methodes ontwikkeld die zich zonder enig aarzelen nu gaan afspelen. Alsof je een muziekdoosje oppakt wat door de jaren heen steeds dezelfde handeling in de juiste volgorde afspeelt. Je gaat gevoel wegdrukken.

Lees verder »

Facebook