In een wereld waar we alsmaar meer gaan communiceren, vraag ik mezelf af: Gaan we ook meer zeggen? Hoe ik het ervaar is dat we ‘leren’ alsmaar meer te praten, maar dat we met alsmaar meer praten verleren hoe we een boodschap over kunnen brengen. Ik ervaar in de praktijk dat we niet meer zo goed weten hoe we het meest effectief kunnen communiceren.
Effectiever communiceren is in veel gevallen een bijkomende hulpvraag die mensen hebben. Vaak is effectieve communicatie vertroebeld door emotie, ervaringen, overtuigingen, patronen en ga zo maar door. Om weer effectiever te kunnen communiceren start ik altijd met het bewust maken van verschillen. Verschillen tussen praten en zeggen bijvoorbeeld. Voor mij is praten iets wat je doet voor jezelf. Ventileren van ervaringen om jezelf te helpen ervaringen te plaatsen. Terwijl vertellen je in essentie juist doet voor de ander. Met vertellen hoop je de ander iets bij te brengen.
Praten kunnen we in mijn beleving allemaal als het beste, wellicht met een klein verschilletje tussen mannen en vrouwen :). Dat is ook het makkelijkste. Je hoeft de ander eigenlijk helemaal niet te betrekken. Wellicht herken je dat wel, je ervaart bijvoorbeeld dat de ander je niet hoort, dat frustreert je enigszins, en toch praat je maar door :) Vertellen is hele andere koek. Wil je echter iets vertellen, dan heb je met andere processen te maken. Weten of de ander jouw verhaal wel echt wil horen, of zorgen dat die zich ervoor gaat interesseren, begrijpen hoe de ander jouw informatie kan ontvangen, hoe snel je kunt spreken, weten wat je doel is, weten hoe en of je verbonden bent met de ander, kunnen toetsen of de ander je begrepen heeft en ga zo maar door.
Vertellen is dus geen praten. De essentie is in mijn beleving dat bij vertellen je aanspraak doet op het voorstellingsvermogen bij de ander, en bij praten niet.
Als je dat met me eens bent, kun je je zelfs afvragen wat nu eigenlijk het meest effectief is, praten, vertellen of juist vragen. Want is juist niet de juiste vraag het geen wat gelijk beroep doet op jouw voorstellingsvermogen?
Sat bijvoorbeeld eens even stil bij de volgende vraag. Lees niet direct door, neem even de tijd……….
Als jij praat, doe je dat dan omdat je de ander iets wil vertellen?
Als je in rust naar deze vraag kijkt, voel je wellicht even een diepe ademhaling, en ben je je dan bewust dat je je situaties aan het voorstellen bent? En is een vraag dan eigenlijk niet het meest functioneel? En is jouw probleem dan eigenlijk niet dat je niet weet welke vraag je moet stellen al je werkelijk iets zou willen vertellen?
Lekker praten is natuurlijk ok, maar wees je bewust waarom je dat doet, en wat de ander daarmee doet. Dan snap je de reactie van de ander namelijk beter, wat maakt dat het voor jou makkelijker wordt om om te gaan met de reactie van de ander. En dat kan best wel eens ten goede komen van je relatie :)
ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK
Leuk om te lezen? Geen van deze blogs missen en de laatste in je mailbox? Abonneer je dan nu hieronder.
