Kinderen en gedrag

 
 Vertellen of voorleven?
Binnen gezinnen zie je het veel gebeuren, de ouder is boos op het kind. Boos omdat het niet doet wat de ouder vraagt. Kracht of macht worden in veel gevallen ingezet om toch het kind te bewegen hoe wij als ouder denken dat het moet. Eigenlijk zie je een vergelijkbare situatie gebeuren op de werkvloer als je naar werknemer en zijn leidinggevende kijkt.
Waar we ons als mens bijna nooit bewust van zijn is waarom het kind doet wat het doet. Als een kind moeite heeft met doen wat je van het kind vraagt, vraag jezelf dan eens af hoe dat eigenlijk bij jou zit. Ik zal een voorbeeld geven. Als een kind moeite heeft om het huiswerk gestructureerd te doen, hoe zit dat dan eigenlijk bij jou? Ben jij wel altijd bij met de was, het aanrecht schoon houden en de auto wassen en uitzuigen? Of doe jij die dingen ook pas als jij denkt dat het nodig is? En als dat het geval is, waarom zou je kind dan wel zo gestructureerd zijn als jij van het kind verwacht? Vergeet namelijk niet dat jij een heel breed referentie kader hebt en dat jij kunt reflecteren, waarbij de vraag nog maar is of je dat ook werkelijk doet. Maar jouw kind kijkt eigenlijk alleen naar jou. Wat jouw kind wil is erkenning en goedkeuring van jou, dus gaat het jou nadoen. Dat gaat vanzelf. Maar als het kind jou gaat nadoen, doet het ook dingen die jij niet zo leuk vindt aan jezelf.
Wat er vaak gebeurd, zonder dat we ons daarvan bewust zijn, is dat we reageren op iets van onszelf, een zogenaamde allergie. Maar hoe sneu is het eigenlijk voor het kind dat jij dan boos wordt al hij of zij niet gestructureerd genoeg is? Het doet jou na en dan is het niet ok?
Dat gedrag zien we ook terug in extremere situatie, zo zet een scheiding van de ouders zich vaak door in de relatie van de kinderen, of gaan de kinderen roken als de ouders roken. Maar ook bij Ruzie. Als de ouders hard voor elkaar zijn, elkaar geen warmte meer kunnen geven, wat leer jij dan je kind aan? Denk jij dat je kind het dan later beter krijgt? En als je dat al denkt, waarom zou dat dan zo zijn? Heb jij het hen geleerd? Of heb jij jouw kinderen iets anders geleerd? Vergeet niet dat we kinderen iets leren door wat we zelf doen, niet door wat we hen vertellen. We denken misschien dat kinderen in sprookjes geloven, maar die tijd stopt. Jij leert jouw kinderen voor het grootste gedeelte aan wat jij doet, niet wat je ze verteld. Dus als jij je stoort aan het gedrag van je kind, en je vraagt je af wat je moet doen om dat te veranderen, sta dan eens stil bij juist die vraag. Wat kan ik doen dat het anders wordt? En realiseer je dan vervolgens dat iets pas een probleem is als jij het antwoord niet weet, en daar niets aan doet!

Martin Goedknegt

ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK

Deel dit artikel:

Martin Goedknegt

Martin Goedknegt

Ik help mensen die vastlopen met zichzelf en in de relaties die zij hebben.
zelfbewustzijn
Social Beoordelingen
4.8
Gebaseerd op 74 beoordelingen

Leave a Replay

Zorg dat je niets mist, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en ontvang altijd mijn nieuwste blog posts

Of volg mij op social media

Mijn nieuwste blog posts:

Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoel afsluiten (in de liefdesrelatie)

De tijdsgeest veranderd, en daarvandaan veranderen ook de (liefdes)relaties die wij met andere hebben. Meer en meer is er veiligheid om ons heen, en daarvandaan komt er meer ruimte en behoefte om over gevoelens te gaan praten. Onbewust hebben we doorgaans gevoelens afgesloten, voornamelijk ook omdat we niet geleerd hebben er mee om te gaan. Maar als we gevoel afsluiten in de liefdesrelatie, wat is daar de impact van?

Lees verder »
Relatie time out

Een relatie time out?

Ik kom binnen, leuk huis alles best op orde. Ik kom helpen met de relationele vraagstukken die de personen in de relatie hebben.

Soms loop ik binnen bij mensen die op een punt beland zijn dat het ze uitspreken dat het zo op geen enkele manier verder kan.

Toch word ik dan glimlachend ontvangen, maar de spanning, radeloosheid en uitputting is ook goed voelbaar. We gaan in gesprek en binnen een paar minuten komen uitspraken als: “ Zo houd ik het echt niet vol ”, “ Zo kan het echt niet verder ”, “ We zijn vastgelopen”, “ Ik zit in een gouden kooi ”, en de heftigste in mijn ogen: ”Ik wil het niet meer”. Dit wordt dan doorgaans uitgesproken met diepe, zware emoties. De mensen zelf omschrijven dat punt, als ik één op één met ze spreek als ‘helemaal gebroken zijn’ of ‘helemaal op zijn’ en ‘het allemaal niet meer weten’.

Lees verder »
Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoelens onderdrukken

Soms voel je je ineens ‘gebroken’, verdriet dient zich aan, het gevoel wegdrukken werkt niet meer. Je begrijpt het niet, je schud onbewust met je hoofd, wat is dit, het overvalt je, maar ooit heb je geleerd het gevoel te onderdrukken.

Er schiet van alles door je heen. Gevoel van onrecht, pijn, eenzaamheid en machteloosheid. Tranen dingen zich aan in de hoeken van je ogen.

Wanhoop dient zich aan, en in de stilte worden geluiden hoorbaar die je herkend als woorden…ineens hoor je de stem weer van je ouders; “Niet huilen…..je……”

De rest hoor je niet, het blijft steken op ‘niet huilen’. Door de jaren heen heb je methodes ontwikkeld die zich zonder enig aarzelen nu gaan afspelen. Alsof je een muziekdoosje oppakt wat door de jaren heen steeds dezelfde handeling in de juiste volgorde afspeelt. Je gaat gevoel wegdrukken.

Lees verder »

Facebook