Ik heb als relatietherapeut honderden mensen met hun relatieproblemen geholpen. Prachtig werk om te doen!
Gezinnen die elkaar weer weten te vinden, ouders die hun rol ten opzichte van de kinderen weer anders gaan zien, mensen die weer met verliefde gevoelens naar hun partner gaan. Niet iedereen ervaart hetzelfde en niet iedereen kan ik helpen. Vaak ligt dat op het punt van “houden van” en “bereidwilligheid”.
Je kunt wel iets willen, maar wat ben je bereid ervoor te doen?
Veel van de liefdesrelaties die ik help vertonen bepaalde kenmerken voordat ze bij mij terecht komen. In veel gevallen lopen relaties er tegenaan dat een van de twee “echt niet meer verder kan” zoals het nu gaat. Als laatste redmiddel zoeken mensen hulp, waarbij er soms jaren zijn verstreken waarbij het niet lekker loopt.
Het kan zomaar zijn dat ik op een zondagmorgen wordt gebeld met de vraag of er vanmiddag nog een afspraak kan plaatsvinden, waarbij iemand verbaast kan zijn dat het zondag is of dat ik geen tijd heb om een afspraak te maken voor dezelfde dag. Dan moet er zo snel mogelijk op een andere dag een afspraak komen, en als dat drie dagen duurt, is dat te lang. Dan wordt er een andere relatietherapeut gebeld die de dag erop kan. Wat je ziet gebeuren is dat paniek hier de overhand heeft genomen.
Hiertussen zitten allerlei stadia. Mensen die wel een afspraak plannen, maar waarbij een van de twee het eigenlijk allemaal wel prima vind. Of een van de twee vind dat alleen de ander een probleem heeft. Maar ook zit met grote regelmaat een van de twee wanhopig huilend tegenover mij, bevestiging zoekende dat het echt niet ok is. Het gaat soms zover dat mensen de situatie proberen te accepteren maar eigenlijk meer en meer verbitterd raken. In alle gevallen zitten de relaties op een pad waarbij verwijdering een feit is. En dan niet alleen verwijdering van de ander, maar ook van zichzelf.
Ze gaan zich meer afsluiten voor de ander en gaan meer hun eigen ding doen. Maar als ze dat doen, kunnen ze daar ook uiteindelijk nooit echt met volle teugen van genieten. Ze doen vanuit plichtsbesef nog bepaalde dingen “in het belang van de relatie” maar als dat niet zou hoeven zouden ze dat niet meer doen, eigenlijk willen ze de relatie niet meer.
Wat maakt nou dat mensen in dit soort situaties terecht komen? Wat is nou de top 10 van relationele problemen? In mijn ogen is dat bijna in alle gevallen te herleiden naar een van deze punten of een combinatie daarvan:
- Ongelijkwaardige en beperkende relatie (Jaloezie, gouden kooi, afhankelijkheid)
- Teveel intensive gebeurtenissen de laatste tijd (Overlijden, geboorte van een kind, ontslag, verhuizing)
- Geen volwaardige acceptatie van de ander (De ander willen veranderen)
- Geschonden vertrouwen (Onzekerheid, verdriet, angst, pijn)
- Gemis aan intimiteit en seks (De behoeften zijn niet gelijk)
- Verliefd op een ander (In mijn ogen de meest complexe situatie)
- Geen sturing meer ervaren in het eigen leven (Stress / Werkdruk / teveel moeten)
- Veranderende relationele behoeftes (Een van de twee is passief of juist intensieve persoonlijke ontwikkeling)
- Ziekte (Lichamelijk en/of Mentaal)
- Beide een andere waarde toekennen aan de relatie (Wel een relatie willen, maar beperkt concessies doen)
Bovenstaande situaties uiten zich vaak in de communicatie. Dit leidt vaak tot problemen die niet opgelost kunnen worden waardoor er ruimte komt voor, wanhoop, frustratie, machteloosheid, onbegrip, woede, boosheid etc.
Dergelijke situaties gaan mensen vaak in eerste instantie zelf proberen op te lossen. Soms lukt dat en soms lukt dat niet. Als het niet lukt dan verslechterd de situatie altijd. Vaak trekken we door een tekort aan kennis ook de verkeerde conclusie. We ervaren bijvoorbeeld een communicatieprobleem, maar is communicatie vaak een gevolg van een tekort zelfkennis. Jezelf niet echt kennen is dan het probleem.
Ook hebben we met regelmaat te maken met het feit dat we handelen vanuit gewoontes en patronen. Zo hoor je de man zeggen “ik kan niet zo goed over gevoel praten”. Maar als we dan in gesprek gaan, is hij degene die het het beste het gevoel kan benoemen van de twee. Of hoor ik zeggen “hij is niet zo’n prater” terwijl hij zomaar een uur aan het woord is. “Dat doet hij anders nooit” is dan hetgeen wat beide partners lachend aan tafel benoemen.
Je kunt er vanuit gaan dat als een probleem is ontstaan binnen de relatie, bijna onmogelijk is op te lossen met de relatie. Je weet waarschijnlijk niet wat er werkelijk aan de hand is, of je weet het wel maar krijgt er van de ander geen steun in. Je gaat het dan bijvoorbeeld over communicatie hebben, en roepen dat de ander niet luistert, maar de ander luistert wel, maar kan er niets mee. Andere voorbeelden zijn bijvoorbeeld discussies over geld, vreemdgaan, tijd voor elkaar. Dit is allemaal gevolg! Probeer dus als je zelf je relatie wilt redden altijd het gevoel te vinden wat maakt dat er gebeurd wat er gebeurd. Als je dat snapt, is de oplossing voorhanden!
ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK
Leuk om te lezen? Geen van deze blogs missen en de laatste in je mailbox? Abonneer je dan nu hieronder.