Vertrouwensbreuk binnen de Relatie: En dan?
Je start een relatie vol vertrouwen en optimisme, en nu heeft je partner iets gedaan waardoor het vertrouwen onder druk is komen te staan. Je ervaart een vertrouwensbreuk. Degene van wie je het nooit had verwacht heeft jouw vertrouwen geschonden. Je had nooit gedacht dat dit zou gebeuren, of je hebt wel eens gedacht dat het zou kunnen gebeuren en heb je nooit actief iets met die gedachte gedaan. Hoe is het gekomen, en hoe nu verder? Hoe herstel je een vertrouwensbreuk?
Naast een vertrouwensbreuk binnen een liefdesrelatie, wordt ons vertrouwen ook op ander vlakken soms geschonden. Denk hierbij aan situaties omtrent werk, gezin, familie, kinderen etc.
Het gevolg
Een vertrouwensbreuk is in mijn ogen eigenlijk altijd een gevolg. Een gevolg van het feit dat een situatie zich heeft voorgedaan, welke je niet had verwacht. Er iets is gebeurd waar jij geen rekening mee hebt gehouden en nu is de situatie ineens anders, anders als je had verwacht. Je voelt je verraden, overvallen of machteloos bijvoorbeeld. In veel gevallen gaat het ervaren van een vertrouwensbreuk gepaard met uitingen van heftige emoties en zware gevoelens. Voor de meeste is het bij het ervaren van een vertrouwensbreuk in de relatie, niet te doen om het eigen gedrag nog te managen, en bij het miste of geringste wordt er iets in je getriggerd en voel je je heel vervelend. Dat uit je in woede, je gaat de ander stikt controleren of uit dat je het recht hebt om lelijk te doen. Alsof dat je dichter bij elkaar zal brengen, maar zo denk je niet.
Ook is het doorgaans zo dat de “breuk in het vertrouwen op zich”, eigenlijk veel lastiger is om mee om te gaan als het geen wat er werkelijk is gebeurd. Dat haal je waarschijnlijk allemaal door elkaar, omdat je eigenlijk helemaal niet weet wat er nu met jou en jullie gebeurd.
Wat helpt je?
Wat je helpt is begrijpen wat “vertrouwensbreuk” op zich, eigenlijk is, het vanuit kennis oogpunt bekijken. Niet gelijk in de verwijtende sfeer te gaan zitten, maar wat gebeurd er nu eigenlijk met jou en jullie? Ik zeg dat niet om het probleem op zich op te lossen, maar probeer je te helpen. Het helpt om stil te staan bij wat je gevoelsmatig ervaart, wat iets anders is als “het recht hebben om lelijk te doen” bijvoorbeeld.. Het oplossen van een vertrouwensbreuk is enkel met een blog als deze niet te doen. Dat onstaat omdat er veel meer informatie nodig is om je met jouw vraagstuk echt verder te helpen. Wat je wel een beetje helpt is meer kennis hebben van wet er nu eigenlijk met je aan de hand is als jij een vertrouwensbreuk in de met een ander ervaart. Zo helpt het ook als je echt snapt wat het met je doet, welke gevoelens je eigenlijk ervaart. Als je je niet gaat richten op jezelf, is de kans heel groot dat je dagen, weken of zelfs jaren hangen in de pijn blijft hangen. Voor je het weet ben je bezig met de schuldvraag i.p.v. zoeken naar een oplossing om de pijn voor jezelf te verminderen.
Als het net gebeurd is zoek je waarschijnlijk houvast. Je gaat anderen om je heen vertellen wat er is gebeurd, wat het met je doet en zoekt (onbewust) bevestiging van het feit dat het pijn doet. Dat het logisch is dat je je zo gedraagt. Dat is in mijn ogen het “normale’ gedrag in hoe we met emotionele pijn omgaan. Je vrienden/vriendinnen, je ouders, als het kan ga je ze betrekken. Ze gaan bevestigen dat het moeilijk voor je is, begripvol zullen ze knikken, en vervolgens weten zij hoofdschuddend eigenlijk ook niet hoe je hier mee om kunt gaan.
Waarom is het moeilijk?
Het is moeilijk om met een vertrouwensbreuk om te gaan omdat je stilstaat bij de breuk, de pijn, en niet bij hoe het komt dat je pijn ervaart. Je vind het logisch dat je pijn hebt, alsof je in je hart of je ziel bent gestoken, en dat heeft de ander gedaan, die is hier helemaal verantwoordelijk voor.
Anders denken
Als je de vertrouwensbreuk wilt oplossen voor jezelf, is het fijn als je weet wat jij eraan kunt doen. Dan moet je wel in staat zijn anders te denken. Dat probeer ik wel te bereiken met het schrijven van deze blog, iets anders gaat denken. Realiseer je namelijk dat jij last hebt van de pijn, niet de ander. Die heeft wellicht nergens last van of die heeft bijvoorbeeld een schuldgevoel. Een schuldgevoel omdat die zich verantwoordelijk voelt voor jouw gevoel, en niet in staat was het eigen gedrag te managen of iets bespreekbaar te maken.
Maar in de vertrouwensbreuk is het jouw pijn, en dat maakt dat jij in staat bent iets aan die pijn te doen. Het is namelijk een pijn die jij, alleen jij diep bij jezelf ervaart. Het helpt om in gesprek te gaan met iemand, iemand die anders in staat is te kijken naar problemen. Zo iemand is echter moeilijk te vinden, omdat bijna iedereen hetzelfde naar dit ‘probleem’ kijkt.
Je kunt zeggen “wat erg dat de ander mijn vertrouwen heeft geschonden”, maar je kunt je ook realiseren dat jij kennelijk in staat bent een ander vertrouwen te geven. Dan komt er wel een vraag in mij op; Wat geef je eigenlijk als je vertrouwen geeft?
Ikzelf ben van mening dat je geen vertrouwen kunt geven aan een ander. Dat komt in de basis neer dat ik geleerd heb in mijn depressie, dat niemand mij een (goed) gevoel kon geven. Dat concept ben ik vast blijven houden. Niemand geeft mij een gevoel, maar wat dan geen ik dan als ik vertrouwen geef? Zoals ik het zie gaat het over anders “kijken” naar gevoel.
Ik heb een bepaald beeld, een verwachting en ik denk dan dat de ander zich committeert aan dat beeld of die verwachting. Omdat ik dat denk, (los van of de ander dat wel of niet bevestigd heeft) denk ik te weten waar ik aan toe ben, en dat idee roept een gevoel van veiligheid op. Het komt hierop neer: Als ik vertrouwen heb in een ander ervaar ik “veiligheid” (weten waar je aan toe bent). Dus vertrouwen is gekoppeld aan veiligheid. Als vertrouwen geschonden is, ga je minder veiligheid ervaren, daarom is de onrust zo groot.
Herkenning
Als je herkend dat je je diep van binnen minder veilig voelt nu je met vertrouwensbreuk te maken hebt, snap je dat je die twee aan elkaar hebt gekoppeld. Veiligheid en vertrouwen. Misschien kun je nu jezelf ook een vraag stellen, is het nu werkelijk dat ik minder veilig ben?
Hier gaat je hoofd bij tollen wellicht, wat bedoeld hij hier nou? Natuurlijk is het minder veilig, de ander heeft dit of dat gedaan! Maar zoals ik het stel gaat dit echt over het concept van veiligheid, en dan bedoel ik geen emotionele onveiligheid maar fysiek veiligheid. Vaak worden deze namelijk onbewust verward met elkaar. Dus stel jezelf eens de vraag, ben ik momenteel fysiek minder veilig?
Vaak is het antwoord nee. De situatie is feitelijk hetzelfde alleen ervaar je het nu totaal anders als voorheen. Maar waarom ervaar je dan eigenlijk een probleem, wat ervaar je nu eigenlijk? Om daar een goed antwoord op te geven moet je in staat zijn meer van jezelf te begrijpen. Waar het om gaat is dat je niet bewust in staat bent werkelijke angst van psychologische angst te onderscheiden. Het gaat waarschijnlijk over de beleving van veiligheid als je je gevoel echt uitpluist.
Een beter beeld
Om daar een iets beter beeld bij te krijgen is er weer een andere vraag: Ben ik echt onveilig, wordt mijn leven werkelijk bedreigd, of ervaar ik dat dat zo is?
Als dan het antwoord bovenstaande vraag is dat je niet echt onveilig bent kun je tot een nieuw inzicht komen. Als ik niet minder veilig ben, maar me wel minder veilig voel, wat is dan eigenlijk het probleem? Is dan het probleem dat mijn vertrouwen gebroken is, of is het probleem dat ik me minder veilig voel?
En dan nog het woord breuk, is het wel een “vertrouwensbreuk”? Het voelt misschien wel alsof er iets gebroken is, maar klopt dat wel? Is er iets wat gebroken is? En als dat niet zo is, waarom voelt het dan wel zo? Sta eens stil bij deze vragen, lees ze eens een paar keer en wordt je bewust wat er nu eigenlijk aan de hand is. Jij hebt namelijk invloed op je eigen gevoel, jij kunt namelijk iets met de pijn, en dit is daar een stap in.
Slachtoffer van taal
Voor je het weet ben je in een situatie als deze slachtoffer van je eigen taal. Pas daar mee op. Wordt je bewust van wat je nu eigenlijk zegt en wordt je bewust van wat je nu eigenlijk voelt. Wordt je bewust van wat je ervaart; “Wat ervaar ik?” Schrijf deze gevoelens eens op in een mindmap bijvoorbeeld. Je zult verbaast zijn over de woorden die je kiest als je het allemaal terug leest verwacht ik.
Je zit vast bij een woord als vertrouwensbreuk, omdat je een probleem probeert op te lossen, wat OP ZICHZELF eigenlijk het probleem niet is, met alle gevolgen van dien. De nijging tot controleren, slecht slapen, dromen, emotioneel, wanhopig, machteloos, paniek, stress en discussies zijn ineens jouw realiteit. En wie wil zich zo nu voelen?
Wat zie ik in de praktijk?
Ik zie dat de meeste mensen bij een vertrouwensbreuk zich eigenlijk onveilig zijn gaan voelen, maar niet onveiliger zijn. Er is iets anders gebeurd, de voorspelbaarheid is weg, en als de voorspelbaarheid weg is ga je je snel onveilig voelen. Dat is vaak gekoppeld aan een besef van zelfvertrouwen. Die onveiligheid confronteert jou nu ineens met jezelf. Kennelijk ervoer je een afhankelijkheid van de ander voor jouw emotionele veiligheid, en nu wordt dat doorbroken. Jij wordt namelijk door wat de ander heeft gedaan, ook ineens met jezelf geconfronteerd. Jij wordt onzeker, jouw eigenwaarde komt onder druk, jouw zelfbeeld wordt aangesproken, jij gaat bevestiging zoeken, jij gaat invullen waarom de ander iets heeft gedaan, jij gaat er een mening bij vormen, jij hebt er last van!
Je zit in een moeilijke situatie, maar realiseer je dat jij last hebt van vertrouwensbreuk wat eigenlijk gaat over onveiligheid/onvoorspelbaarheid ervaren, en dat jij degene bent die dat moet/kan herstellen. Het is namelijk jouw gevoel en daar ben jij verantwoordelijk voor. Helaas kan niemand jou namelijk een gevoel van vertrouwen geven. Wel kunnen mensen iets doen dat jij je gevoel van vertrouwen weer kunt ervaren. De ander kan je misschien helpen, maar jij moet het oplossen.
Oplossen en doorpakken
Je lost het op door naar je gevoel te gaan luisteren, en ervoor te zorgen dat je je gevoel gaat begrijpen. Je lost vertrouwen niet op door controle, je bereikt dan juist het tegenovergestelde. Dat noemen ze contra productief. Je lost het op als je de kennis van jouw menszijn vergroot en je bewuster wordt waar je nu eigenlijk mee te maken hebt. Als je weet dat het eigenlijk gaat over onveiligheid, ga je daar dan eens in verdiepen.
Wat kan ik doen om mijzelf veiliger te gaan voelen, en waarom voel ik mij niet veilig?
Daarnaast heb je als mens snel te maken met termen als Co dependentie, verdiep je daar eens in. Vraag jezelf eens af hoe het kan het zijn dat jij zo heftig reageert op wat een ander doet? Stop eens met dat allemaal logisch vinden, onderzoek het. Daar vind je antwoorden. Je lost het niet op binnen de gedachtes die al hebt, dan zou het niet zo heftig zijn.
Als je denkt dat je hier alleen niet uitkomt, of wel een zetje in de goede richting kunt gebruiken, plan dan wat in in mijn agenda, dat kan ook online.
Als het jou niet lukt, vraag dan hulp van iemand die jou kan helpen want het is niet fijn om met de pijn van een vertrouwensbreuk te moeten lopen. Ik heb geleerd hoe je de rust in jezelf terug vindt en de pijn kan doen laten afnemen, zelfbewustzijn is jouw weg.
Zelfbewustzijn RELATIECOACH
Wil je meer weten, lees dan ook eens een paar andere blogs die je aanspreken.
