Forum vragenCategorie: Relationele vragenKeuze lijkt gemaakt, maar durf niet
Twijfelaar asked 6 maanden ago
Beste Martin, Ook ik heb een lange relatie van 14 jaar. In ons huwelijk hebben we meerdere huizen compleet verbouwd en in die tijd zijn er 2 kindjes geboren van inmiddels 4 en 6. Ik zorgde m.n. voor de kindjes, mijn man voor de bouw. Inmiddels ben ik erachter gekomen dat ik me in die tijd erg alleen heb gevoeld, dit is ook een keer geklapt met mijn man. Daarna weinig veranderd en ben ik verliefd geworden op een andere man. Nu 4 jaar later, is mijn man hier inmiddels achter gekomen en zijn er veel gesprekken en conflicten hierover geweest. Inmiddels is het rustig. Mijn man is heel veel veranderd om mij en ons gezin niet kwijt te raken. Hij is oprecht lief voor me, maar ik merk dat ik de commitment kwijt ben. Regelmatig stoor ik me aan hem..we lijken niet echt op 1 golflengte te zitten. Maar ik heb een grote muur opgebouwd en durf niet (meer) te zeggen wat me niet aan staat. Ik heb meerdere malen hulp gezocht en ook nu loop ik bij een (relatie)coach. Ze helpt me echt. Ze heeft ook geconcludeerd dat ik weet wat ik wil en daarom ook weg moet. De relatietherapie ging niet helpen. Maar toch voel ik steeds enorme blokkades. Ik krijg enorm veel stress als ik écht moet vertrekken. Heb ook al met koffers gestaan..maar kon het niet. Mijn materialistische leventje klopt nu, maar mijn (gezins)gevoel niet.. mijn coach zegt dat ik er echt kom. Maar is het wel de juiste keuze? Dit gaat 24uur door mijn hoofd en put me uit. Ben benieuwd naar jouw mening hierin.. Alvast bedankt!
1 Antwoorden
Martin Goedknegt Staf answered 6 maanden ago

Hallo Twijfelaar! Ik mijn ogen staat er al veel in je titel, de keuze lijkt gemaakt. Met andere woorden het lijkt zo, en alles wat je denkt is in mijn ogen niet de waarheid. De waarheid hoef je niet te denken, die is er. Het kan zijn dat de therapie je helpt of heeft geholpen, maar ik lees dat het niet genoeg gedaan heeft. Het is in mijn ogen tegenstrijdig wat je schrijft, de therapie is goed, maar ik voel nog blokkades? Zou je blokkades voelen als je goed geholpen zou zijn?

Dan vraag je  vervolgens mijn mening, dat is wel moeilijk voor mij, ik kan mijn mening niet meer geven (hoe moet ik een mening hebben? Gebaseerd op wat?), en ik denk ook dat mijn/een mening er eigenlijk helemaal niet toe doet voor jouw vraagstuk. Dat is dan vooral omdat ik een mening slechts beperkt waarde toe kan kennen, omdat het niet zoveel met waarheid te maken heeft in mijn ogen.

Maar ik probeer je vraag te doorzien, wat vraag je nu eigenlijk echt, los van de woorden die je uit. Ik laat het even bezinken, en schrijf vervolgens door. Ik zoek mijn gevoel, ik probeer te verbinden, en dan ervaar ik verdriet. Als ik dat vertaal is volgens mij jouw pijn een diepe eenzaamheid. Niet in deze relatie ontstaan, maar in je leven. Al veel eerder eenzaam gevoeld in je leven, en nu, in deze relatie ervaar die eenzaamheid wederom. Door die eenzaamheid, niet geleerd hebben wat jouw behoeftes en verlangens zijn, niet geleerd deze te uiten, en in de prestatie geschoten en daar ooit een partner bij gezocht. Nu jaren later, alsof alles nu gesetteld is en er ruimte komt om de confrontatie met je eigen pijn/gemis aan te gaan voel je het wederom. Je wordt herinnerd aan pijn, en vluchten in de prestatie (of zorgen voor, wat ik ook als een prestatie zie) lijkt niet meer te werken. Denken dat het aan de relatie of je partner ligt, maar diep van binnen voelende, herkennen/weten dat er iets in jou niet bereikt kan worden. Termen als ik weet het niet meer en ik ben mezelf helemaal kwijt, passen daar dan bij. Maar dit alles is op basis van mijn gevoel, als ik dat volg komen er vragen voorbij:

Vraag jezelf eens af of dit gevoel nieuw is, of het werkelijk in deze relatie is ontstaan. Mijn advies? Kies voordat je de relatie met je partner beëindigt, voor de relatie met jezelf. Stel jezelf de vragen wat is ik? Wat is mezelf. Wat voel ik? Wat is een blokkade? Wat is een relatie eigenlijk als ik zeg die heb ik, wat heb ik dan? En als ik verbinding voel, wat voel ik dan eigenlijk? Kom je er niet uit? Zoek dan naar hulp, en vindt jezelf terug. Je zit op de goede weg, maar je kunt verder. Je bent er, maar achter de blokkade.

Martin, Zelfbewustzijn.