Man (fysieke) ruimte geven

Hallo KC.

Mijn beeld op dit soort vraagstukken is anders als anders, dus misschien is het voor jouw eigen gemoedsrust ook goed om de vraag ook eens aan een andere therapeut te stellen.

Ik geloof erin dat iemand bij je moet zijn omdat die bij jou wil zijn, en niet omdat er geen ruimte is. Het is mooi dat jij zijn nummer 1 wil zijn, de vraag hier is natuurlijk wel of je dat ook werkelijk bent of blijft. Kennelijk voelt hij veel voor de ander, is er diep in hem iets geraakt, en speelt dit al lang. Je vraagt je af of je hem de vrijheid zou moeten geven, maar hem niet de vrijheid geven, maakt waarschijnlijk ook dat het vraagstuk blijft of jij wel werkelijk zijn nummer 1 bent. Die verwarring gaat veel met jullie doen, aan de andere kant geeft verwarring ruimte voor verbetering, de vraag is dan wel hoe jullie er mee omgaan. Een ding is zeker in mijn ogen, de waarheid moet leidend worden en blijven. Als hier dingen gaan gebeuren omdat hij bijvoorbeeld niet durft het met jou te delen om jou niet teleur te stellen, gaat het erg complex worden.

Je zegt in mijn ogen ook makkelijk dat als de ander in zijn achterhoofd blijft spelen het voor jou niet hoeft. En dan den ik dat je bedoeld dat hoef ik geen relatie meer met hem. De vraag is echter of dat werkelijk waar is. Het zeggen, of er naar handelen zijn in mijn ogen hele verschillende dingen. Daarnaast komen heel veel mensen andere mensen tegen waar ze iets bij voelen of ervaren. Is het beindigen van een relatie dan een uiting van liefde?

Aan de andere kant geef je ook al zelf antwoord op je eigen vraag in mijn ogen. Je vraag is of je akkoord moet gaan met een ontmoeting. Mijn vraag zou zijn, als je wil dat hij er achter komt, hoe moet hij dat dan doen zonder die ontmoeting?

Ik snap je dilemma, maar volgens mij spelen er diepere vragen. In de woorden ik hou van jou, zit in mijn ogen als snel de boodschap “dus dit mag je niet doen”. Dat roept de vraag ook op in welke mate is het houden van onvoorwaardelijk. Want waarom zou je iemand die je werkelijk liefhebt, beperken? Of wat heb je eigenlijk als je een relatie hebt? En welke gevoelens ervaart je partner nu eigenlijk, en ook waarom is dat zo?

Dan nog de opmerking mbt vrijheid. Ik hoor wel vaker dat de één tegen de ander zegt ik geef je de vrijheid, aan de andere kant hoor ik dan, als je de vrijheid geeft, betekend dat dan dat je die afgenomen hebt? En zou dat niet juist een reden zijn dat je naar een ander wil?

Als ik dit zo lees, en jouw woorden als richtlijn aanneem, zou het best wel eens kunnen dat hij heel veel spijt gaat krijgen als hij het niet gaat onderzoeken. Daarnaast denk ik dat hoe meer weerstand jij gaat bieden, hoe groter het verlangen wordt om te onderzoeken wat de ander voor hem betekend. Ook denk ik omdat de ander ziek is, het nog sterker zal gaan trekken. Er voor de ander willen zijn, is een belangrijke drijfveer bij veel mensen, een mooie eigenschap die in een situatie als dit als bedreigend kan worden ervaren.

Het is een moeilijk vraagstuk voor jullie beide, misschien wel voor alle drie. Vooral ook omdat liefdesrelaties cultureel aan het veranderen zijn. Het is allemaal niet meer zo zwart/wit als vroeger, dit is goed en dit is fout en zo hoort het te zijn. Meer en meer wordt de verbinding in een relatie belangrijker als de relatie zelf. Dat brengt vraagstukken met zich mee, die afwijken van de relatievorm zoals de generatie voor je die had, en dat brengt vraagstukken met zich mee.

Mijn advies zou zijn opnieuw te kijken naar wat een relatie voor jou en of je partner nu eigenlijk is. Wat heb je eigenlijk als je een relatie hebt, en hoe belangrijk is onvoorwaardelijkheid in de relatie, en wat brengt dat nu eigenlijk aan vraagstukken met zich mee. Val niet te snel in “ik wil het niet”, vraag je eens af wat het teweeg brengt kwa gevoelens. Wat voel je eigenlijk, en waarom voel je dat. Probeer aangesloten te blijven, afspraken te maken. Voorkom dat je beiden je eigen process ingaat zonder met elkaar in gesprek te blijven. Als je niet aangesloten kunt blijven met elkaar, acht ik de kans groot dat je elkaar uiteindelijk zult verliezen.

Dit zal geen kort durend traject zijn (denk ik), het zal veel gevoelens los maken. Wat goed zal helpen is veel veiligheid bieden en eerlijkheid behouden, en beide verantwoordelijkheid nemen voor eigen gevoelens en emoties. Als je in de verwijtende sfeer komt, zal dat geen positieve uitwerking hebben. Als je er werkelijk samen mee aan de slag gaat, zijn er hele mooie dingen te behalen. Dan gaat het je relatie verrijken, en zal je op een punt komen waarvan je nooit zou hebben gedacht dat dit voor jou/jullie haalbaar was. Hulp erbij halen zal zeker helpen, simpel weg omdat je nooit geleerd hebt met dergelijke vragen om te gaan.  Maar doe je vraag aan mij te stellen denk ik dat je je daar al van bewust bent.

Persoonlijk denk ik dat een situatie als deze heel uitdagend en verrijkend kan zijn voor alle betrokkenen. Je kunt er heel veel van leren, en liefde kan leidend gemaakt worden. Als dat lukt, krijgt alles een hele mooie en warme wending. Maar dan gaat het wel afwijken van de "normale" relatie. Daarin zal worden aangegeven dat dit niet goed is, en dat alles moet stoppen. En daarvandaan wordt dan verder geleefd.

Martin, Zelfbewustzijn.