Man wil scheiden

Hallo Anoniem.

Vreemdgaan is in mijn ogen een gevolg van onbeantwoorde behoeftes en verlangens. Doorgaans denken mensen dat zelf op te kunnen lossen maar missen ze de kennis om tot de diepere verandering te komen die nodig is. Dit ontstaat in veel gevallen omdat er heftige dingen in een leven gebeuren en mensen niet goed geleerd hebben om bij hun eigen gevoel te kunnen komen of het niet kunnen verwoorden op een manier dat de ander er iets mee kan.

Als je als mens niet goed weet welke gevoelens je ervaart, kun je dan ook niet goed weten welke verlangens of behoeftes er zijn bij jezelf en bij de ander. Aantrekken en afstoten binnen een relatie is hier vaak een kenmerk van. Als er na het vreemdgaan een ander vraagstuk ontstaat, namelijk verliefdheid, wordt het een moeilijkere situatie om dat gedraaid te krijgen, helemaal als die verliefdheid wordt opgevolgd (bijvoorbeeld vreemdgaan). Wat het intens complex maakt is als er over de verliefdheid niet eerlijk gesproken kan worden en het toch uitkomt. Dan is er namelijk vertrouwensbreuk, en dat is een van de moeilijkere dingen om te helen, zeker als ar al zoveel onrust is.

Nu kan het zijn dat verliefdheid een opwelling is of dat het iets is wat blijft. Daarnaast zijn er ook nog (veel) nog andere vraagstukken, zoals gaat je partner iets uit de weg, of volgt hij werkelijk zijn hart. Als je het vraagt zal het dat laatste zijn, maar in de praktijk, met de juiste vragen komt hier in veel gevallen een ander antwoord op.

Je vraag of je wel of geen hoop moet houden, ik kan daar geen antwoord op geven, dat is aan jou. Je kunt hoop houden, wat waarschijnlijk als gevolg heeft dat er veel pijn zal volgen en dat je waarschijnlijk heen en weer geslingerd wordt in je leven, vooral omdat je aangeeft gezinsgericht te zijn. Je hoop laten varen kan ook. Dan bestaat er een kans dat je iemand vindt die past bij het beeld wat jij hebt van hoe een relatie of een gezin hoort te zijn. Je komt dan open te staan voor wat je zoekt, en bij de juiste beweging bestaat er een kans dat er dan iemand op je pad komt die daar bij past. Wel is het verstandig te benoemen hoe belangrijk een gezin is voor jou, en uit te zoeken of de ander dat ook zi ziet. Niet iedereen prioriteert het gezinsgeluk (boven eigen geluk b.v.).

Als ik dit lees zou ik je aanbevelen om op onderzoek te gaan waarom je gezinsgericht bent. Als ik jouw woorden lees en daarbij invoel, denk ik dat hier een vraagstuk zit voor jou. Ik verwacht dat je het gezin overmatig belangrijk maakt, en daarin een compensatie vindt van een gevoel wat je diep in jezelf mist. Bijvoorbeeld je liefde kwijt kunnen of je zorgbehoefte kunnen uiten of je in de basis niet volledig voelen (zonder gezin).

Realiseer je in elk geval dat hoop op zich, geen levensvraagstukken oplost maar ze pauzeert en verergerd. Denk aan een sterretje in de voorruit, hopen dat het over gaat en de gevolgen die het heeft als ik het niet verander.

Als ik je verhaal lees denk ik dat een primair vraagstuk/ontwikkelingspunt zit op de aandacht hebben voor elkaar. Dat en de impact van een stil geboren kindje en fertiliteitstraject, zijn zo zwaar op de verbinding in de relatie zijn gaan drukken dat je de verbinding met elkaar niet meer voelt. Er is dan een soort gevoel van eenzaamheid bij beide aanwezig, bewust of onbewust.  De behoefte van een kinderwens en niet goed met elkaar in gesprek kunnen, zijn dan een onderdeel van een "druk op de relatie".

Als dat gebeurd, voelt het niet meer fijn. Dan wordt gevoel onderdrukt door de sterke wil, doorgaans van ene van de twee. In een scenario als dit maak ik vaker mee dat de wil van de minderwens, de verbinding in de relatie verdrukt. Er komt dan uiteindelijk een kind, maar dan is de verbinding in de relatie weg. Het is dan in veel gevallen ook zo als je onder begeleiding in gesprek gaat, dat het duidelijk wordt dat de kinderwens bij de één veel sterker is als bij de ander. De gene met een minder sterke kinderwens is zichzelf dan gaan wegcijferen, omdat die de gene met de sterke kinderwens tegemoet wil komen. Bijvoorbeeld omdat die niet teleur wil/kan stellen. De kinderwens is vaak onbewust, bij de één veel sterker als bij de ander, ook al zeg je beide dat je het wil. Omdat je niet goed geleerd hebt hierover te praten en dit zelf thuis "uit te dokteren" is dit dan een gevolg.

Hulp hierin vragen kan leiden tot verbetering van de relatie, en goede hulp zal maken dat de relatie zelfs beter zal worden als dat het ooit is geweest. Zonder hulp is de kans in mijn ogen groot dat het gezin ontwricht blijft, met alle gevolgen van dien.

Martin, Zelfbewustzijn