Obsessie

Hoi! Het antwoord op je vraag is in essentie makkelijk: je kunt hier vanaf komen door jezelf te ontwikkelen.

Wat het ingewikkelder maakt, is als ik de vraag uit elkaar haal en wil specificeer wat je zou moeten ontwikkelen. Kennelijk heb je al vooronderzoek gedaan en ben je van sommige zaken al op de hoogte, zoals het woord 'emotionele beschikbaarheid' en kun je dat ergens in de context van opvoeding plaatsen.

Zelf denk ik dat er meer aan de hand is met jou ontstaan in jouw jeugd, dan dat jij je bewust bent, voornamelijk omdat je kennis mist op dit vlak mist. Alsof er een lampje op het dashboard van de auto brandt, jij dat wel ziet, weet dat het niet goed is, maar niet weet wat er niet goed is en toch doorrijdt.

Je mist in mijn ogen op meerdere vlakken een ontwikkeling en daardoor kom je in deze situatie terecht waarin je een afhankelijkheid ervaart. Ik zou hoe dan ook de vraag om de affaire te beëindigen niet bij de ander neerleggen. De kans acht ik heel groot dat je dan binnen drie jaar een affaire met een ander zult beginnen en weer in een vergelijkbare situatie terecht zult komen. Het bij de ander neerleggen is eigenlijk nooit een oplossing voor jezelf. Voor mij klinkt het overigens juist heel geloofwaardig dat je het verslavings-/afhankelijkheidsdeel erbij benoemt. Ik zie dat heel vaak gebeuren; dat is een vorm van co-dependency. Denken dat het liefde is als je niet zonder de ander kunt. Hoe meer je de ander mist, hoe meer je van die persoon houdt. Maar ik zie dat zo niet. Ik kan van iemand houden, die missen maar het missen loskoppelen van houden van. Zo zie ik dat gemis bijvoorbeeld als ruimte voor liefde. Als ik werkelijk van iemand hou, waarom zou ik dan pijn ervaren als die er niet is?

Ik schat in, maar zou je eigenlijk een sessie moeten spreken om het beter uit elkaar te kunnen halen, dat het hier om 2-3 verschillende vraagstukken gaat, die door elkaar lopen. Ik denk bijvoorbeeld dat je laag in eigenwaarde zit door een negatief zelfbeeld (als symptoom van onveilige hechting), dat je niet geleerd hebt je gevoelens goed te kunnen herkennen en verwoorden (niet geleerd hebben over gevoel te praten), en dat je trauma(s) hebt overgehouden aan voorvallen uit je jeugd. Als ik het in mijn eigen woorden zou moeten benoemen, denk ik dat je eigenlijk nog niet echt weet wat liefde is. Ik denk dat je liefde verwart met aandacht en dat je brein in de overlevingsmodus zit. Die combinatie maakt denk ik dat je in cirkels handelt, die steeds negatiever worden. Het gevolg zou zijn dat je eigenlijk ervaart dat je nooit genoeg aandacht krijgt en veel liefde te geven hebt, (of seks en liefde aan elkaar koppelt) maar dat dit eigenlijk ten koste gaat van jezelf. Het "gevoel hebben" het niet vol te kunnen houden bijvoorbeeld.

Hoe je eraf gaat komen kan op twee manieren: of je gooit het roer om en gaat het volle bak aan, waarbij je daar zonder ondersteuning niet uit gaat komen (mist kennis), of je gaat het op jouw manier doen en dan verwacht ik dat het heel lang gaat duren en aanzienlijk zal gaan verslechteren tot zware dieptepunten. Een scheiding is dan een logisch gevolg waarbij de afhankelijkheid van andere mensen die niet goed voor jou zijn, denk ik zal toenemen. Waarbij de eerste optie met de juiste hulp wellicht binnen zes maanden resultaat geeft en de tweede optie wel eens jaren kan aanhouden (3-10+).

Als je ergens vanaf wilt komen, moet je eerst weten waar je mee te maken hebt. En in mijn ogen schort het daaraan. En als je niet weet wat je meedraagt, hoe kom je er dan vanaf? De eerste stap zou zijn: verbreed je kennis. Luister naar podcasts over hechting bijvoorbeeld en co-dependency, lees er boeken over (Jan Geurtz) of kies voor jezelf en ga een coachingstraject in. Al is het maar om de diagnose helder te krijgen en richting te krijgen, wellicht kun je daarna delen zelf doen.

Wordt de ouder die je zelf heb gemist, dan vindt je jezelf en dan leer je dat de ware liefde in jou zit. Als je gevoelsmatig kunt benoemen, zal je obsessie/dwang naar de ander afnemen. Je bent eigenlijk op zoek naar jezelf, net als vele mensen met jou.

Martin, Zelfbewustzijn
PS: Ik neem aan dat je zelf weet wat de impact hiervan op je partner, gezin, relatie en de (toekomst van de) kinderen kan zijn, dus laat dat even buiten de beschouwing.