Open relatie, nee toch niet

Hallo Debbie! Wat mooi om te horen dat jij en je partner samen een weg hebben gevonden om de relatie op jullie eigen manier in te vullen en dat dat al zoveel jaar goed gaat!

Ik denk dat je nu ervaart dat lang niet iedereen in staat is om op een goede manier een open relatie te onderhouden. Doorgaans ligt een dergelijk vraagstuk als wat jij hier omschrijft in de beweegreden van de mensen in de open relatie. Daarnaast is jaloezie in veel gevallen een gevolg van onzekerheid ervaren over je eigen waarde of je eigen authenthiciteit binnen de relatie. Als dat speelt is de relatie een soort concept waaruit vertrouwen/veiligheid gehaald wordt dat je niet verlaten zult worden bijvoorbeeld. “Wij hebben een relatie dus ik hoef niet te verwachten dat jij gevoelens zult krijgen voor een ander”.

Jouw man ziet dit kennelijk anders en heeft hier niet heel veel moeite mee wat in mijn ogen knap is. Als dat echt op basis van gunnen en uit rust is, staat hij zeer waarschijnlijk heel dicht bij zichzelf. Doorgaans is onzekerheid en onveiligheid ervaren wel het geval, zeker als de beweegreden bijvoorbeeld is dat je een tekort in de relatie ervaart. Misschien is het voor jou moeilijk te begrijpen wat daar gebeurd, omdat jouw partner de vraag voor een open relatie niet heeft, en je daarmee minder met dergelijke gevoelens te maken hebt?

Als ik dit zo lees vraag ik me af waarom je ervaart dat je een marionet bent, het komt bij mij over alsof je heel bewust toestaat dat je de ander leidend maakt in dit verhaal. Je laat je regels opleggen bijvoorbeeld, maar waarom doe je dat eigenlijk, weet je dat? Je kunt als je in staat bent regie over jezelf te nemen, zelf ook een einde maken aan deze situatie, wat is dan het marionet aspect?
Als je dat zou doen heb je (aan de hand van wat ik lees) alleen te dealen met het verliefde gevoel, waarbij ik verwacht dat jouw partner je hier heel goed mee kan helpen. Wellicht brengt het jullie dan zelfs dichter bij elkaar. Het komt nu over alsof jij niet in staat bent om de verliefdheid bij jezelf te managen, als dat zo is, denk ik dat het verstandig is dat je dat gaat leren.
Het is voor mij wel lastig om een antwoord te formuleren, omdat ik eigenlijk niet concreet een vraag lees, maar ik verwacht dat je vraag is: Wat moet ik met deze situatie.

Het antwoord daarop is in mijn ogen eenvoudig, je moet er niets mee, als je je gaat richten op je eigen relatie en de verliefdheid aangaat bij jezelf. Ga de verliefdheid onderzoeken en vraag jezelf af wat er nu eigenlijk allemaal gevoelsmatig met jou aan de hand is. Wat is verliefdheid, wat is het wat je voelt en ervaart, en waarom is dat juist nu. Mijn advies zou zijn je veel meer op jouw persoonlijk vraagstuk te richten zodat je ervan kunt leren.

Mocht je nog vragen hebben hoor ik ze graag!

Martin, zelfbewustzijn

Hoi Martin,   Allereerst heel erg bedankt voor je reactie. Je hebt mijn vraagstelling goed ingeschat, wat moet ik met deze situatie.  Ik heb jouw site (en anderen over dit onderwerp) gelezen en ik weet van mezelf dat ik me te afhankelijk opstel. De verliefdheid komt bij mij idd door een tekort aan liefde, aandacht en genegenheid in mijn jeugd, maar de reden dat ik me houd aan de regels is omdat ik haar vertrouwen niet wilde beschamen. Een open relatie is in mijn ogen niet alleen iets tussen de partners met de relatie, maar ook een verbond wat je aangaat met een derde partij. En ik ben van mening dat dat alleen kan werken als het eerlijk en open gaat. Vandaar mijn gevoel een marionet te zijn, ik word in deze niet gehoord. De ‘afspraken’ zijn geen afspraken maar geboden en verboden en wijzigen steeds. Je hebt gelijk dat ik hierin een keuze heb om eruit te stappen, maar als je verliefd bent is dat geen eenvoudige opgave. Ik had liever gezien dat er een andere oplossing voor was dan de stekker eruit trekken. Is dat afhankelijkheid of een keuze?  Je hebt me iig genoeg stof tot nadenken gegeven. Dank hiervoor.   Mvg Debbie 

Hallo Debbie!

Het siert je, en in mjn ogen is het vanzelfsprekend, dat je je houdt aan de regels die het andere stel, stelt. Ik zie dat een "open relatie" het meest kan brengen als het open en eerlijk gaat. Waarheid is in mijn beleving een belangrijk aspect in het leven, want als ik naar een ander niet eerlijk ben, hoe eerlijk ben ik dan naar mijzelf? Dan gaat het in dit geval voornamelijk over het concept van “open” relatie. Hoe zou een relatie open kunnen zijn als je de waarheid niet spreekt? Wat is daar dan open aan?

Neemt niet weg dat als jij je niet prettig voelt bij de regels of in de situatie, je die regels ook kunt zien als einde van het contact, het is tenslotte voor jou niet meer prettig. Maar ik snap het, dan komt de worsteling van de verliefdheid om de hoek kijken.

Daarom zeg ik, als je openstaat voor een advies, dat het mij verstandig lijkt dat je juist jouw verliefdheid verder onderzoekt in deze setting, dat je die gaat leren meesteren. Wat is die verliefdheid eigenlijk, wat doet het met jou, wat voel je erbij en waarom voel je dat? Wat wil het je zeggen. Wat voel je nu werkelijk echt. (Helder voelen)

Ik zie dat verliefdheid en zelfs liefde, heel vaak verward wordt met pijn die we bij een ander onbewust zien of herkennen. Zo zou het in jouw geval kunnen zijn dat je een pijn herkend bij de persoon op wie je nu verliefd bent. Dan gaat het eigenlijk niet over liefde (ook al denk je dat, omdat je liefde aan pij en of gemis hebt gekoppeld), maar over het herkennen van jou pijn bij de ander, en dat is voor het ego heel fijn. Dat wordt dan snel aan veiligheid gekoppeld bijvoorbeeld, of van waarde zijn omdat je de pijn kan verzachten bij de ander. En dat is heel fijn, echt heel fijn!

Dat wil zeggen dat het mij niet zou verbazen als hij in zijn jeugdjaren ook geen tot weinig emotionele beschikbaarheid van zijn ouders heeft kunnen waarnemen. Als dat zo is, ervaar je dus beide iets van liefdeloosheid, en als ik je worden terug lees, kan ik dat erin lezen.

Als ik jouw verhaal lees, raakt me dat. Een kind wat niet echt kan leren van de ouders wat de diepere liefde is en dan zoeken hoe dat gemis te vullen. Tegelijkertijd kom ik dat veel tegen in mijn werk, heel veel. Dat ontstaat in mijn ogen door de manier waarop we waarde toekennen aan het leven en hoe de omgeving liefde definieert.

Ik lees dan in jouw verhaal dat je een weg hebt gevonden om met het gemis te leren leven, en ook dat raakt me. Omdat ik weet dat de pijn van het gemis in liefde te helen is.
De pijn of het gemis hoeft er niet te zijn.

Ik ga bij het fenomeen van liefde, in dit soort situaties, uit van het concept dat er liefde is in jezelf, maar dat je niet geleerd hebt de aansluiting te maken bij jezelf omdat de ouders, de school en de omgeving (het kind wat je toen was), nooit geleerd hebben hoe dat te doen.

Doorgaans is de prestatie in de maatschappij en belangrijker als het gevoel van liefde ervaren bijvoorbeeld. Gelukkig zie ik dat daar nu verandering in komt.
Voor mij zou dat beteken dat je de open relatie (onbewust) “gebruikt” als middel om de eindeloze honger naar liefde te stillen, en dat gevoel herken ik. Prima natuurlijk als je dat wil doen, maar echt voldoening vinden zal moeilijk zijn verwacht ik, als je eerlijk bent naar jezelf.

Daar komt ook het woord “nodig” om de hoe kijken denk ik. Het nodig hebben om me goed te voelen. En daar heb je denk ik je antwoord op je vraag of je enkel verliefd bent, of dat je dit nodig hebt. Warabij geen afscheid kunnen nemen eigenlijk al genoeg zegt.
Ook verwacht ik dat er een risico komt voor je bestaande relatie als je dit niet verder/dieper onderzoekt. Mijn advies zou zeker zijn om dat samen met je partner te doen, het zou jullie zeker dichter bij elkaar kunnen brengen, maar het zal niet makkelijk zijn.

Misschien heb je ook iets aan mijn blog: verliefd of (on)afhankelijk, als je die nog niet gelezen hebt.

Martin, zelfbewustzijn.