Hoi! Het is moeilijk voor mij om op dit bericht goed te reageren, maar in mijn ogen is dit geen "normale" verstandshouding binnen een liefdesrelatie.
Als ik het goed inschat is er op persoonlijk vlak bij jullie beide veel aan de hand en ligt er een moeilijk verleden ten grondslag bij je partner als ik naar het gedrag kijk wat jij omschrijft. Ik vindt het moeilijk om te reageren omdat ik niet voor jou of je partner kan bepalen hoe de relatie zou moeten zijn. Als dit voor beide goed zou zijn, wie ben ik dan om te zeggen dat het beter moet? Maar ik lees niet echt dat je dit als een goede relatie ervaart, ik lees dat jij dit eigenlijk helemaal niet fijn vindt, maar toch in de relatie blijft. Daarnaast lees ik niet echt een vraag in je bericht, dus is antwoorden moeilijk voor mij.
Omdat jij mij dit bericht stuurt zal ik niet dieper ingaan op het gedrag van je partner, maar wel iets meer op dat van jou. Ik schat in dat ook bij jou je jeugd een grote rol speelt in de relatie die je nu hebt, en als je daar niets mee doet, dit ook zo zal zijn in de relaties die je in het vervolg zult krijgen. De associatie met liefde is in mijn ogen niet zo gemaakt als dat het zou kunnen/horen te zijn. Ik lees dat je bij hem blijft uit naam van liefde, maar dat er eigenlijk niet lief met jou wordt omgegaan. Dit is denk ik ontstaan omdat dit voor jou normaal is. Ik denk dat je mag leren dat je meer waard bent als dit, maar hoe je dat moet leren is lastig voor jou. Je hebt daar dan hulp voor nodig, maar ik vraag me ook af of jij het jezelf waard vindt om hier hulp bij te zoeken. Ik denk niet dat je dat nu gaat doen als ik eerlijk ben. Ik verwacht dat het eerst nog veel slechter moet worden voordat jij de stap maakt hulp te vragen, dat is een kwestie van tijd denk ik.
Het verbaast mij niet dat je gevoelens hebt ontwikkeld voor iemand anders, doorgaans is gevoelens ontwikkelen voor een ander een gevolg van tekorten ervaren binnen de bestaande relatie. Dan wordt er eigenlijk geen invulling gegeven aan de behoeften of verlangens die je hebt, dit gaat meestal voor het grootste deel onbewust en kan bij jezelf maar ok bij de ander liggen. Als je tekorten ervaart en dat houdt wat lang(er) aan, dan komt er iemand voorbij die wel invulling gaat geven aan jouw behoefte en verlangen in jouw beeld, verliefdheid ervaren is dan in een situatie als deze snel een gevolg. Waarbij je je kunt afvragen in welke mate de verliefdheid dan ook werkelijk op liefde gebaseerd is. Hier wordt aandacht krijgen/gezien voelen en een helpersrol invullen bijvoorbeeld, snel verward met verliefdheid op basis van liefde.
Ik denk dat het uitsluiten van de persoon waar jij momenteel gevoelens voor hebt, voor jou onmogelijk is en ik zie het ook niet als een oplossing. Als je het wel zou doen komt er vroeg of laat iemand voorbij bij wie je dat opnieuw gaat ervaren verwacht ik, en als je het niet doet zullen de conflicten sterk toenemen binnen de huidige relatie, omdat je waarschijnlijk minder eerlijk zult gaan worden.
De oplossingen die ik zie voor deze relatie met je huidige partner, is hulp zoeken. Dit vraagstuk is te groot om er zelfstandig uit te komen, je hebt niet genoeg kennis van mensen en de relaties die zij hebben. Als je dat niet doet verwacht ik dat het verder gaat escaleren, met uiteindelijk een “scheiding” als gevolg. In het ergste geval gaat dat nog jaren duren, en is de impact op jullie maar ook je kind, groot. Die zal dan zelf later moeite krijgen met het opbouwen van een "goede" relatie. Die zal in mijn beeld dan later weer hulp nodig hebben om een “goede” relatie te kunnen onderhouden.
De tip die ik je kan geven is lees het boek met de titel “niemands kinderen” eens. Dat gaat je wellicht een beetje helpen, hulp inschakelen is mijn advies.
Please login or Register to submit your answer