ik asked 5 maanden ago
Beste Martin Ik heb een relatie van 16 jaar en samen met A 2 kids (12 en 8j) Ik heb altijd een fijne relatie gehad dat we goed matchen maar verder heb ik nooit dat gevoel gehad van stapelverliefd zijn of die echte aantrekkingskracht of jaloezie naar hem of gelijk wat. Maar we matchen wel gewoon. Hij is ook mijn beste vriend. Nu 9 maanden geleden heb ik op het werk een nieuwe collega leren kennen en de klik was er vrij snel. Maar ik zocht er verder niks achter, voor mij was dat gewoon mijn maatje op het werk. Iedereen rond ons zag dit ook, behalve wij 2. 3 maanden erna heb ik mijn ontslag gegeven omdat ik een betere uitdaging had gevonden. Als ik naar huis reed op mijn laatste werkdag ben ik beginnen wenen omdat ik besefte dat ik hem ging missen en ik wist niet wat er met mij gebeurde. De volgende dag zocht ik contact via whatsapp. Ik kon het niet laten. Vanaf dan is het heel snel gegaan. We sturen dagelijks, hij wacht mij op na het werk en in de weekends spreken we af en blijf ik bij hem slapen. Wat er tussen ons is is zo uniek. Mijn huidige partner had dit snel door dat er iets is en ik heb dit ook maar gewoon toegegeven. Mijn gevoel naar B is zo speciaal en anders dat ik aan A gezegd heb dat ik hem wil verlaten. B heeft na 10 jaar nu ook zijn vrouw verlaten, het zat toch al een tijdje niet meer goed en hij kon dit niet meer aan. Hij wil samen met mij gaan wonen nu. Hij heeft zelf ook 3 kids (10,6 en 4j) Door de kinderen denk ik dat het beter is ik éérst alleen ga gaan wonen en we zo verder samen kijken wat dit allemaal kan worden. Nu zegt A dat ik de grootste fout van mijn leven ga maken en hij steekt het op de "verliefdheid". Hij zegt als ik voor ons gezin kies hij me ook alle tijd geeft om dit te verwerken want hij wilt dan ook dat ik 100% contact verbreek met B. Dat laatste doet mij pijn en ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ook verklaar ik A zot dat hij nog verder wilt met mij na alles wat er gebeurd is. Ik twijfel vooral omdat ik toch ergens bang bent dat de spijt ooit misschien komt omdat ik uiteindelijk geen slecht leven had. En het gras is niet altijd groener aan de overkant. Ook het schuldgevoel naar mijn kinderen maken het moeilijker. Dat ik ze alles ga afpakken qua luxe, leefgewoonte, alles gewoon... Weet ik niet of ik dit kan. Ik voel mij daar ook heel schuldig over. Eigenlijk moet ik nu kiezen tussen mijn grote liefde of mijn gezin. Dus egoïstisch zijn en voor mijzelf kiezen of mijn gevoelens nu opzij zetten en mijn kids en A blij maken. Wie weet krijg ik toch ooit spijt als ik vertrek en dan kan ik niet meer terug. De keuze lijkt me onmogelijk omdat ik te veel wik en weeg en aan de mogelijke gevolgen denk. Ik heb nu een woning gevonden en het is niet gemakkelijk om in aanmerking te komen en ik moet nu snel beslissen of ik het ga doen. Ik moet dan ook terug van 0 starten op materieel vlak. Niet dat dit voor mij het belangrijkste is maar met kinderen toch stof om over na te denken. Maar mentaal kan ik zo ook niet verder, ook voor mijn kinderen niet. Lieve Martin, ik ben echt ten einde raad. Ik weet dat de keuze uiteindelijk aan mij lig maar zie ik het al te rooskleurig of is het toch tijd voor mij om een risico te nemen en te zien waar deze mij brengt? Liefs X
1 Antwoorden
Martin Goedknegt Staf answered 5 maanden ago

Hallo X!

Dank je voor je open verhaal naar mij. Voor mij is het zo dat verliefd worden op zich geen probleem hoeft te zijn, als je de gevoelens weet te managen. Verliefdheid wordt een ‘probleem’ als het gaat regeren, i.p.v. dat je het kunt beleven.

Het onstaat in mijn ogen vaak als er tekorten binnen de huidige relatie bestaan, wat niet per definitie aan de ander ligt. Het kan ook zijn dat je in de basis een goede aansluiting met jezelf mist. Ik zie het in dit soort situaties in veel gevallen ontstaan als de kinderen en eenmaal zijn of als de kinderen een leeftijd berijkt hebben dat ze minder zorg/aandacht nodig hebben.

De keuzes die je gaat maken liggen bij jou. Om antwoord op je vraag te geven : “ zie ik het al te rooskleurig of is het toch tijd voor mij om een risico te nemen en te zien waar deze mij brengt?” zou ik je eigenlijk beter moeten kennen. Dat kan ik zo niet echt zeggen voor mijn gevoel.

Ik weet namelijk niet of het bij jouw ‘persoonlijkheid’ past om risico’s te nemen. Zelf denk ik dat het goed is om keuzes te maken, uitdagingen aan te gaan. Maar ik zou me persoonlijk niet willen laten leiden door een verliefdheid. Ik denk niet dat ik er dan echt iets van leer, en de kans dat het mij dan nog meerdere malen zou gaan gebeuren is dan groot, en van partner naar partner hoppen op een liefdes/relationeel vlak, past niet bij mij als persoon. Ik heb in mijn leven ook geleerd dat ik geen risico’s moet nemen, als ik niet helder kan nadenken. Mijn persoonlijke ervaringen zijn daar niet positief in.

Het is een gegeven dat als mensen verliefd zijn, de stofwisseling in het systeem verandert, wat bijvoorbeeld de realiteitszin en risicomanagement sterk beïnvloed. Mijn advies zou zijn eerst jezelf weer te hervinden en te leren van de verliefdheid en wat hier nu allemaal gebeurd en wordt gezegd.

Leer van vragen zoals: Wat speekt me aan in de ander, wat doet het met mij, welke gevoelens ervaar ik, waarom ervaar ik die. Wat is een goede relatie eigenlijk, en hoe zie ik een relatie voor me? Wat was het en wat heb ik gemist? Als je daar antwoorden op krijgt kun je ook gaan bouwen aan een betere relatie, met jezelf en je partner, wie dat dan ook is. Ik zou me als ik jou was ook meer verdiepen in de verschillen tussen egoïstisch en egocentrisch.

Dit alles bij elkaar lijkt in mijn ogen echter teveel te zijn om in een korte tijd goed overwogen en onderbouwde antwoorden op te vinden.

Als ik het zo lees denk ik dat het goed voor jou zou zijn om eerst tijd voor jezelf te nemen, op jezelf wonen kan daar een groot voordeel in zijn. Van de ene in de andere relatie stappen is in de meeste gevallen niet verstandig als je voor de langere termijn een relatie wilt behouden. Wel als je in de rush van euforie wilt leven. Zie de toenemende cijfers van scheidingen mbt 2e en 3e relaties bv. Dan heb ik het nog niet over de complexiteit van ene samengesteld gezin. De uitdagingen die daar uit voortvloeien mbt opvoedingsvraagstukken en boze ex partners.

Mensen weten doorgaans niet wat ze met dergelijke situaties aan moeten omdat ze kennis missen. Zoek mensen met kennis, laat je ondersteunen. Een paar gesprekken maken een in’mens verschil! Dit is teveel om alleen te behappen, ook als je met je huidige partner verder zou gaan. Vertrouwen is onder druk gekomen, en dat heeft heling nodig als je wil dat het echt beter wordt!

Martin, Zelfbewustzijn

P.s. ik denk dat vriendschap een van de belangrijkste fundamenten is in een 'relatie'. Hoewel ik wel denk dat het voor je huidige partner moeilijk wordt om je beste vriend te blijven in deze situatie.