Anoniem asked 2 maanden ago
Martin Goedknegt Staf answered 2 maanden ago
Hallo Anoniem!
Als ik dit zo lees, voel ik er veel vertwijfeling in. Van hot naar her. Ik verwacht dat al die gevoelens ervoor zorgen dat je de structuur in het denken verliest en dat de gevoelens nog verder heen en weer slingeren. Volgens mij is er maar één goede oplossing en dat is open worden naar je partner. Ik denk dat de relatievorm bespreekbaar moet worden en dat jij ruimte nodig hebt om het een en ander voor jezelf uit te dokteren. Ik denk dat als je dat zonder begeleiding gaat doen, de kans aannemelijk is dat je van de ene in de andere verliefdheid zult vallen. Wat ik lees, is dat de traditionele vorm van een relatie niet meer past bij jou en dat je op onderzoek wilt om jezelf beter te leren kennen. Je worstelt zelf met de relationele vragen met betrekking tot een ander en de aantrekkingskracht tot een ander, maar ik hoor niet dat je de aantrekkingskracht ervaart als een weg voor jouw persoonlijke ontwikkeling. Zonder die ontwikkeling is de kans groot dat je niet het geluk gaat vinden dat je zoekt.
Mijn ervaring is dat in een vraagstuk zoals jij omschrijft, de opvoeding die je als kind hebt ervaren ten grondslag ligt. Niet om met een zwarte jurk en een grijze pruik oordelend te wijzen naar de ouder, maar om het gemis kenbaar te maken. Ik verwacht dat je ouders beperkt emotioneel beschikbaar waren en dat er thuis niet veel over gevoel is gesproken. Dat maakt dat je niet echt weet wat je eigen behoeftes zijn, wat in mijn ogen dan doorontwikkeld naar een verlangen. Je bent wel gewend om zo te leven, maar je mist wel het een en ander. Als er dan een ander op je pad komt, is de kans groot dat die onbewuste verlangens ineens ingevuld worden, en dan denk je verliefd te zijn. Maar eigenlijk ontstaat er een vorm van codependency.
Je vraagt je af wat normaal is in een relatie. Ik zie dat veel relaties worstelen met vergelijkbare vraagstukken. Ik word er verdrietig van als ik dat zo opschrijf. Maar dat is voornamelijk omdat al die mensen het niet beter weten. Er heerst een beeld van hoe een relatie zou moeten zijn, maar tegelijkertijd genereert dat heel veel leegte en verdriet voor heel veel mensen. Je zou kunnen zeggen dat dat inderdaad normaal is, en daarvandaan ontstaat vreemdgaan in veel gevallen, wat dan eigenlijk ook als normaal wordt gezien, terwijl het gevoel in eerste instantie aangeeft dat het niet goed is of in de haak is. Maar daar speelt het ego snel op in, en gaan we het rechtvaardigen naar onszelf. Met alle gevolgen van dien, maar daarover kun je veel lezen op de site en wil ik proberen niet voor iedereen in herhaling te vallen, omdat dat domweg veel tijd kost om per geval uit te werken.
Dat jullie het zelf niet opgelost krijgen en niet weten hoe hieraan te werken is heel logisch. Niemand heeft je geleerd wat te doen, dus kun je het niet. Als ik jou zou vragen een auto-emotor uit elkaar te halen en in elkaar te zetten zonder beschrijving, kun je dat waarschijnlijk ook niet. Ook omdat je dat nog niet geleerd hebt. Dit is dus kenmerkend voor het inschakelen van externe hulp, of jezelf uitgebreid gaan verdiepen in bepaalde kennisvelden.
Ik denk dat je moet starten met de waarheid erkennen, naar jezelf en je potentiële partners: Ik denk dat een dergelijk uitgangspunt/zin passend is in deze situatie: “Ik heb gevoelens voor een ander, en weet niet meer hoe ik onze relatie de juiste waarde moet toekennen. Dat betekent niet dat jij als persoon niet goed bent, maar dat ik vragen heb. Ik kan me voorstellen dat het je onzeker maakt, maar jij en ik zijn beide niets minder waard om dit helder te krijgen. Ik moet de relatie met mezelf verbeteren en wat ik daarvoor nodig heb, is meer ruimte in de relatie. Als ik die niet ga ervaren, weet ik niet wat de impact wordt. Het risico: Verliefdheid verwarren met afhankelijkheid. Niet aangetrokken voelen tot de persoon zelf, maar tot de gevoelens die je ervaart bij die persoon.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt!
Martin.
Please login or Register to submit your answer
