Het niet pluis gevoel blijft: Wat nu?

Beste Martin, jouw website intrigeert mij. Mijn man 59, ik 60. Volwassen kids. 26 jaar samen. Mijn man was altijd mijn grote liefde. 21 jaar erg gelukkig geweest. Mijn man was mijn rots in de branding. De meest betrouwbare man van de wereld. Ik heb geen makkelijke jeugd gehad. Relaties aangaan was lastig. Met mijn man was alles anders. Ik vond dat ik helemaal mezelf kon zijn. Eind 2017 is mijn man een affaire begonnen waar ik een paar manden later achter kwam. Hij probeerde nog te ontkennen. Ik vroeg me af hoe goed ik hem eigenlijk kende. Daarna hebben we goede gesprekken gehad en wilden we voor elkaar gaan. We hebben in die tijd ook veel nieuwe dingen gedaan, fijne seks,…maar ik vond hem anders. Uiteraard dit met mijn man besproken. Het niet pluis gevoel bleef. Smartphone bleek beste vriend van man te zijn. Uiteindelijk heb ik mijn man gecontroleerd. Wat ik zag laat helaas geen andere conclusie toe dat er nog iets was of is – al dan niet fysiek – tussen man en minnares. Hij geeft soms hints maar zodra ik doorvraag is er niets aan de hand. Ik word er helemaal naar van. Gesprekken met mijn man helpen niet. Hij houd van mij, niets aan de hand. Ik ben vanuit nature een nuchter typetje. Ik geloof niet snel in complot theorieën, nooit achterdochtig geweest maar ondertussen vreet mij dit op. Ik geloof dat hij bij mij wil blijven maar contact met minnares is er zeker weten heel lang geweest en wellicht nog steeds. Het ergste is de ontkenning waardoor vertrouwen weg is en ik niet meer weet wat ik nog moet geloven en wat ik me bij het contact moet voorstellen. We zijn nu 5 jaar verder en elk gesprek drijft ons verder van elkaar weg. Mijn man geeft aan nog alles uit het leven te willen halen. Hij geeft ook aan dat andere vrouwen hem aantrekken. Goed dat hij open is daarover maar ik vind het ook lastig. Ik heb het idee dat dit maar de helft van het verhaal is.
Mijn man is een vriendelijke, aardige en relaxte en impulsieve man die niemand teleur wil stellen. Conflict mijdend. Ik ben erg consciëntieus en voel me snel overal verantwoordelijk voor. Goed voor mezelf zorgen weet ik niet zo goed hoe. De laatste jaren zijn zwaar geweest, jaren problemen met de oudste, 2 schoonouders overleden, nu jongste met zware depressie. Drukke baan. Ondertussen ben ik doodop en heb nergens meer energie voor. Situatie dochter maakt het allemaal nog ingewikkelder.