Wil ik nog wel verder?

Ik zie in hoofdlijnen meerdere opties, uit elkaar gaan, de relatievorm veranderen of de huidige relatie nieuw leven in blazen. Wat jij wil is voor mijn moeilijk te zeggen, aan de andere kant denk ik dat je heel duidelijk aangeeft wat je wil. Daarnaast, als je al die jaren alleen maar problemen en obstakels hebt gehad, denk ik dat je realiteitszin onder druk is komen te staan. Het kan niet anders als dat er leuke momenten zijn geweest, dus waarom zeg je dan dat er Altijd problemen en obstakels waren? Wat ik zie dat mensen doen is als ze een keuze hebben gemaakt om uit de relatie te stappen, de relatie als negatief gaan bestempelen. “Het is nooit leuk geweest”. Ik zou ook voor nu de gedachte van “ons” en “we” eens loslaten. De vraag voor jou is niet wat is onze norm geweest bijvoorbeeld, maar wat is mijn norm geweest. Het meer bij jezelf houden. Het is niet zozeer dat jullie dit is overkomen, maar het is jou overkomen. Dat gaat eigenlijk over identificeren, je eigen identiteit binnen de relatie terugvinden. Soms raken mensen die kwijt, zeker als ze langer in een relatie zitten. Ook is er een vorm van omdenken, de relatie moet wel goed zijn als je samen zoveel tegenslag hebt kunnen overwinnen. Wat ik lees is dat je niet zozeer een andere relatie wil, maar op een andere manier in het leven wil gaan staan. Je wilt dingen gaan ontdekken, en denkt dat de relatie daarin de beperking is. Maar is dat wel echt zo? Misschien in jouw ogen, maar wat nu als je daar eens met iemand over in gesprek gaat die er verstand van heeft? Als je daar hulp bij zoekt, is het goed mogelijk om de relatievorm te veranderen. Misschien kun jij wel doen wat je wil doen als je je er beide voor inzet. Misschien wil je partner het ook wel anders als hij echt zou mogen en kunnen kiezen. Ook al is dat nu waarschijnlijk voor jou ondenkbaar. Dat ontstaat omdat je de ander denkt te kennen. Met relaties is het vreemd, we denken te weten hoe het zit. Ik vraag mij wel eens af waar mensen dat op baseren. Je bent en nooit in onderwezen, hebt er geen kennis van, maar denkt wel te weten wat er wel of niet kan en waarom dat zo is. Alsof ons kind een harttransplantatie nodig heeft, en wij denken, oh dat kunnen we zelf wel even doen… Voor mij klinkt het alsof je opzoek wil naar je eigen normen en waarden en je eigen identiteit, alsof je jezelf verloren bent in alles wat je hebt ervaren en hebt gedaan. Vraagstukken over; wat is identiteit eigenlijk? Wat is een relatie? Wat is het zelf als ik zeg ik ben mezelf niet meer? Spelen dan, en mijn ervaring is dat mensen daar eigenlijk geen enkel benul bij hebben. Ze hebben zichzelf weggeschoven in het leven, zijn in de overlevingsmodus gekomen, of zichzelf kwijt geraakt. E kennen de eigen behoeften en verlangens niet meer of stappen daar eer op keer overheen. En dan ineens is er twijfel, wil ik dit wel? Wat jij wil kan ik niet zeggen, ik kan ook niet zeggen wat je moet doen. Mijn advies zou zijn, ga in gesprek met elkaar en laat je begeleiden. Erken dat je geen kennis hebt op dit vlak. Ik zeg dat in het belang van je huidige relatie, het vervolg of de afwikkeling daarvan, maar ook in het belang van jou. Als je niets veranderd, zal een andere partner kiezen tot hetzelfde punt leiden als waar je nu zit. Martin, zelfbewustzijn