Vreemdgaan
Een paar jaar bij elkaar, of de kinderen zijn er net of hebben de zorg niet meer nodig, de spanning in de relatie ben je een beetje gaan missen, het gaat allemaal vanzelf, je beseft het niet echt of je durft je gevoelens niet uit te spreken, of je spreekt het uit maar er verandert niets.
Het verhaal
Dan ineens die aandacht van de ander, het oogcontact, er gaat iets door je lijf, een soort kick. Nooit verwacht dat die persoon die jou zo aantrekt, jou zo leuk zou vinden. Er is een twinkeling in het gevoel van trots en erkenning. Het voelt goed. Je stelt je wat meer open, kijkt de ander wat langer aan, flirt een beetje en merkt dat er een positieve reactie en een leuke glimlach op komt. Je stapt in de auto of op de fiets naar huis en je denkt nog na over wat er vandaag gebeurde. Je voelt je best goed, een beetje euforisch.
De volgende dag
Dan de volgende dag. De ander is nog niet uit je hoofd, het voelde zo goed, en je gaat voorzichtig en een beetje terughoudend op onderzoek uit of je niet meer kunt met dit gevoel. Ergens vaag in je achterhoofd weet je dat dit niet goed is, maar je drukt die gedachten als vanzelf opzij. Er komen gedachten bij van “zo erg is het toch niet” of “als ik niets doe, is het toch prima”. Dan zie je de ander weer, de kick of rush is nog groter dan de eerste keer, adrenaline verplaatst zich voelbaar door je lijf, en nu zoek je een beetje verder wat er kan gaan gebeuren. Je laat de ander wat meer toe, beweegt meer die kant op, en voor je het weet is er die ene aanraking. Even dat lichamelijke contact vergezeld door die onweerstaanbare glimlach, en dat voelt alsof er mogelijkheden komen. Kort kijk je elkaar aan.
Die ander heeft echt interesse in jou, je twijfelde nog, maar nu is het zeker. De gedachte dat je iets aan het doen bent wat je partner kan kwetsen raakt op de achtergrond door het gevoel wat je beleeft. Je hebt niet echt door wat je aan het doen bent, alsof je in een soort andere realiteit stapt. Daar in die wereld ligt uitdaging, een heerlijk gevoel van wegdromen. En dat die dromen wel eens realiteit zouden kunnen worden geeft een enorme boost.
Aftasten
Je tast af, laat je grenzen wat los en vervagen en voor je het weet volgt er meer. Je zoekt naar wegen of laat je verleiden om een telefoonnummer met de ander uit te wisselen. Voor je het weet staat het nummer van de ander in je telefoon, spannend! Je gaat even later beide je eigen weg. Het gevoel dat de ander je aanraakte komt terug, dat was iets magisch, er is iets in jou veranderd. Eigenlijk nog vol ongeloof kijk je in je telefoon en zoek je het nummer van de ander op. Een paar minuten zit je starend naar dat nummer te kijken, het is een soort bevestiging dat het echt is. Je kunt het niet geloven, je bent kennelijk echt zo leuk!
Maak ik een kans?
Er komt even een gedachte voorbij dat het niet goed is wat er gebeurt, maar dat is maar heel kort. Die gedachte en dat gevoel worden onderdrukt door hoe fijn het even was, en de gedachten dat er iets gebeurt wat niet hoort worden weggedrukt. Het is wel een soort spannend eigenlijk. Weer kijk je naar het nummer van de ander. Dan flitst er iets in je hoofd voorbij, wat als je partner dit ontdekt? Even deins je terug, je schouders wat naar achteren. Als vanzelf reageert je hoofd hierop, de naam van de ander pas je aan naar iets onschuldigs. Je stopt je telefoon weer in je zak en roezig droom je na van wat er is gebeurd. “Je kunt het niet geloven, zou die ander mij echt leuk vinden, maak ik een kans?”
Het eerste berichtje!
Dan ineens een berichtje in je telefoon, de ander geeft aan dat die aan je denkt, dat het fijn was. Gevoelens van weemoed en erkenning schieten door je lijf, gevolgd door onrust en schuld en angst. Je partner staat naast je op het moment van het berichtje, wat als die dit ontdekt? Je drukt snel je scherm uit en drukt gelijk ook je gevoelens van euforie weg. Je haalt even adem, maar je hoofd raast door. Het duurt een paar minuten en dan zoek je even een plek waar je even alleen kunt zijn.
Trillend pak je de telefoon uit je zak, je opent het berichtje, en het goede gevoel is weer direct terug. Het voelt heerlijk, in die roes geef je een reactie terug. Je bevestigt dat jij het ook als heel fijn ervoer en drukt op verzenden. Een glimlach op je gezicht, wat een heerlijk gevoel dit!!
Emotioneel vreemdgaan of ontrouw zijn
Emotioneel vreemdgaan is hier een feit. Emotioneel vreemdgaan wordt in veel gevallen gevolgd door fysiek vreemdgaan. Als dit eenmaal gebeurt en het komt uit, dan ontstaan de problemen. Uit een onderliggend gevoel, gevolgd door angst en het gedrag wat je vertoont, trekt je partner namelijk een conclusie: je bent vreemdgegaan! En die is daar helemaal van in de war. “Ik had dit nooit verwacht” is een zin die ik elke keer hoor, ook al heeft de ander aangegeven niet helemaal tevreden te zijn met hoe het nu allemaal in de relatie verloopt.
Confronterend, maar het overvalt je. Gevoelens vliegen door je heen, maar je weet je er geen raad mee. De gedachte “ik kan dit niet zeggen, dan breekt de hel los”, staat vooraan in je hoofd gegrift, eigenlijk voel je je niet veilig.
Ontkenning of halve waarheid
Jij gaat als vanzelf ontkennen of gaat het bagatelliseren, eigenlijk omdat je je overvallen voelt en niet weet hoe je met deze situatie om moet gaan. “Er is niets gebeurd” is wat je als eerst uit, of je zwijgt en slikt alle woorden in en weet je geen raad. Je refereert aan dat er geen seks is geweest, dus er is niets gebeurd. Maar is dit allemaal wel zo?
Je voelt je heel onrustig worden, je haren gaan gevoelsmatig overeind staan, alsof je alles probeert waar te nemen wat de ander nu gaat doen, en voelt je tegelijk opgejaagd door de ander. Onrust ten top! Je wil uit deze situatie en je gaat emotioneel ontwijken. Een glas drinken pakken, een stuk fruit pakken, even naar het toilet of juist jezelf forceren op de plek waar je bent, maar wel heel rustig en kalm blijven. Je loopt bijvoorbeeld weg als de ander het gesprek met je aangaat, en de ander gaat achter je aanlopen. Meer en meer voel je de druk komen, meer en meer ga je ontkennen en je gaat je gevoelsmatig opblazen en je verbaal groter maken. Je gaat van je afpraten en gevoelsmatig van je wegduwen, de ander moet maar eens stoppen met wat die nu aan het doen is.
Emoties
Je wordt boos, en de ander reageert met verheven stem. Je blijft ontkennen, en de ander blijft zoeken. Voor je het weet gaat het nu al zeven dagen zo. Je krijgt minder zin om naar huis te gaan en de ander wordt in vergelijking met thuis eigenlijk alleen maar leuker. Je droomt een beetje weg in het contact wat je hebt en je spreekt een keer af op een plek waar je elkaar even rustig kunt treffen. De ander luistert naar je en is echt geïnteresseerd, het voelt spannend, maar ook fijn. De ander zoekt weer fysiek contact met je, en nu geef je er aan toe. Voor je het weet is er een privé setting, aanraking, die warme hand, oogcontact en volgt de toenadering. Je hart gaat sneller kloppen, de omgeving vervaagt. Er komt een kus, die overgaat in een zoen welke de passie in je lichaam doet versnellen. Euforie. Alles wat je in je hebt komt los, dit wil je niet stoppen.
De onderbreking
Dan komt weer die gedachte “dit is niet goed” je breekt los uit het moment, en stapt een pas van de ander af. Die weet even niet hoe te reageren, maar iets in jou trekt je terug, weer een zoen. Nog langer, nog meer passie, en je raakt opgewonden. Wat gebeurt er met mij, schiet er door je heen, maar het voelt goed, je wil hier meer van.
Er volgt een nieuwe afspraak, en zonder woorden weet je elkaar te vinden, de zoen die nu volgt lijkt op de zoen van de eerdere afspraak, je geeft je over en laat het gebeuren. Iets neemt het over. Nu ben je op een plek waar je niet gestoord zal worden, en laat de handen van de ander toe op plekken op je lijf die je als privé betitelt. Maar niets staat er nog in de weg. Passie maakt ruimte voor de overgave, en er volgt een warme en zeer intense vrijpartij. Zo heb je het in jaren niet meer ervaren.
Niet romantisch bedoeld
Bovenstaande is niet bedoeld als een romantisch verhaal, maar geeft een blik in de gevoelens en emoties van iemand die is vreemdgegaan of van plan is dat te doen. Vreemdgaan wordt veroordeeld door de maatschappij.
Ik zie het anders. Waarom gaat iemand vreemd?
Wat is de onderliggende behoefte van het vreemdgaan? Wat mist iemand bij zichzelf of in de relatie dat het op deze manier verloopt?
Wat in mijn ogen als normaal wordt gezien in de maatschappij, is dat als we eenmaal in de fase van “mijn vrouw of mijn man” terecht zijn gekomen, we er ook zeggenschap aan gaan ontlenen. Jij bent mijn partner, ik hou van jou, dus dit mag jij niet doen of jij moet dit wel doen. En het heersende beeld in de maatschappij steunt dit concept. Als je vreemdgaat, word je veroordeeld. Niemand vraagt zich in eerste instantie af waarom iemand vreemdgaat en wat vreemdgaan eigenlijk is.
In mijn praktijk
In mijn praktijk zie ik dat vreemdgaan ontstaat omdat we niet goed weten welke gevoelens en behoeften we werkelijk hebben en er binnen de relatie niet genoeg ruimte is om het over die gevoelens te hebben. Of we hebben het er wel over, maar de partner beweegt niet mee in het vlak waar die behoeften of verlangens liggen. Dit ontstaat doorgaans vanuit de gedachte dat die ene partner alles moet kunnen leveren wat jij nodig hebt, en als je dan niet de gevoelens ingevuld krijgt die je zoekt, jammer dan!
Dit heeft jarenlang gewerkt in onze maatschappij, kijk naar de relaties van onze grootouders en ouders. Hoe zij een relatie hadden. Maar de huidige en toekomstige omgeving laten ons iets heel anders zien. Je kunt wel invulling krijgen op je behoeften en verlangens. Alleen als je partner daar niet echt voor openstaat, of jij bent je niet echt bewust van wat je behoeften of verlangens zijn, wat dan? Vreemdgaan is dan doorgaans het gevolg; mensen zijn zich hier niet van bewust en vervallen in toegeven aan.
Aangevallen voelen
Na de eerste ontkenning, omdat je je overvallen voelde, is alles ingewikkelder geworden. Het vertrouwen is onder druk gekomen, de angst voor confrontatie is toegenomen, en het wordt vanaf dat moment alleen maar complexer. En met een beetje pech komt er een gevoel van verliefdheid bij. Zie mijn blog “verliefd maar wat als je in een relatie zit”.
Waarom gaan mensen vreemd?
Vreemdgaan berust in mijn ogen op het missen van iets, ze zijn opzoek. Om dat beter te begrijpen, denk ik dat het belangrijk is om inzicht te krijgen in hoe mensen zich ontwikkelen en welke fases zij tijdens hun leven doorlopen.
Ik stel dat de levensfases ongeveer in cycli van 7 jaar verlopen: 0-7, 7-14, 14-21, 21-28, 28-35, enz.
Van 0-7 heeft een kind geen besef van een “eigen” identiteit. Het maakt nog geen onderscheid tussen zichzelf en anderen. Het snapt het concept niet van “jij bent iets anders dan ik,” maar de reactie van de ouder leert het kind dat er wel degelijk een onderscheid is. “Het is niet jouw schepje.” Rond 7 jaar begrijpt het kind dat het iemand anders is dan de ander. Dan gaat het leren wie of wat het nu eigenlijk is. Het besef komt meer en meer dat het iets anders is dan de ouders, en eenmaal 14 geworden, is het duidelijk: “ik ben iets anders!”
Op dat punt wil het ook wat anders zijn en gaat het zich afzetten tegen de ouder: de puberteit. Wat hier in de basis gebeurt, is het vormen van een eigen identiteit. Een soort blauwdruk van jezelf: wie ben ik, wat is voor mij goed, waar voel ik mij fijn bij, enz.
Zo doorlopen we stappen die niet altijd exact op deze lijn liggen. Ik zet het neer als een strekking om een beeld te kunnen vormen zodat je tot begrip kunt komen.
Vreemdgaan als gevolg, niet als probleem.
Wat ik zie, is dat vreemdgaan vaak een gevolg is van een verstoring in dit proces van levensfases. Mensen/kinderen hebben niet goed een eigen identiteit kunnen vormen bij of van zichzelf. Vaak ontstaat dit omdat het thuis niet echt heel fijn en warm was, er ziekte was van een van de ouders, financiële problemen, veel verhuizingen, alcoholmisbruik of trauma bijvoorbeeld. Een verstoring. Als je dan als kind opgroeit, mis je stukken in je ontwikkeling, zonder dat je dat weet. Je weet namelijk niet wat je mist, omdat je nooit is aangereikt hoe het zou kunnen zijn. Je kunt niet vergelijken.
De reden dat je niet kunt uitleggen waarom je vreemd bent gegaan
Omdat je dingen mist die je niet weet of kent, kun je vaak ook niet uitleggen wat de werkelijke reden is dat je vreemd bent gegaan. Je partner gaat vanuit onzekerheid alles op zichzelf betrekken, de maatschappij gaat het veroordelen en voor je het weet, is je probleem compleet. Met alle gevolgen die daarbij horen.
Vreemdgaan onderzoeken
Ik denk dat het goed is om vreemdgaan te onderzoeken in plaats van het te veroordelen, en dat met elkaar te doen. Onderzoek de behoeften en verlangens eens van elkaar en zoek een vorm waarin jullie beide je leven kunnen leven zoals je zou willen. Dat draagt ook bij aan het herstellen van het geschonden vertrouwen. Dat is echter wel een uitdaging, en ik ben van mening dat hulp hierin een groot verschil maakt. Je kunt het zonder hulp doen, maar dan gaat het veel langer duren en je komt nooit zover als wanneer je je laat begeleiden door iemand die verstand heeft op deze punten.
Neem een blog als dit: je kunt dit wel lezen, maar hier zit niet alles in wat van waarde is of betekenis kan hebben voor dit vraagstuk van vreemdgaan. In jouw ontwikkeling in je leven gaat het over zelfbeeld, eigenwaarde, gezien voelen, gehoord worden, ertoe doen, van betekenis zijn, erkenning, bestaansrecht, associaties met liefde, veiligheid, evolutie, biologisch programma, normen en waarden, culturele aspecten, de maatschappij, de veranderingen, trauma’s, beeldvorming, enz. Maar zeker ook over waarheid, gevoelens, behoeften en verlangens, maar dat is dus lang niet alles.
Er is meer aan de hand
Probeer niet te oordelen in het concept of over de gebeurtenis vreemdgaan. Er is meer aan de hand dan je je bewust bent. Het jammere is dat je er niet genoeg van weet. Als je meer van jezelf en van de ander leert kennen en begrijpen, zal duidelijker worden wat de grondslag van het vreemdgaan is en werk je aan een verbetering van de relatie. Als je snapt hoe je een relatie kunt verbeteren, wat een relatie is, wat het je brengt en waarom dat zo is, zul je ook beter gaan begrijpen wat vreemdgaan is.
Niet normaal
Dan gaat het vreemde eraf en als er dan veiligheid voor in de plaats komt, kun je met elkaar naar een relatie werken die voor beide goed is, en zal die overstijgend zijn aan wat je denkt dat goed was. Wat niet betekent dat de relatievorm zal zijn zoals jouw ouders of grootouders hadden, of zoals de relatie die je vrienden en vriendinnen hebben. Ik weet inmiddels ook dat je je sterk moet afvragen of jij dat wel wil, omdat de kans dat zij vreemdgaan heel groot is. Waarbij de kans dat jij dat niet weet, ook heel groot is! Omdat vreemdgaan in een gesloten relatie niet geaccepteerd wordt, maar eigenlijk wel de norm is op dit moment. Gewoon, in mijn praktijk. Als ik zie hoe vaak mensen met deze vraag bij mij komen, kan ik niet meer zeggen dat het een incidenteel vraagstuk is. Het is normaal, maar wil jij een normale relatie?
Of wil je een relatie die op waarheid en eerlijkheid gebaseerd is, een relatie waarin je partner je beste vriend of vriendin is en je helpt je leven zo in te vullen als jij het graag zou willen? En als jij dat zou willen, heb je dan enig idee hoe je daar zonder hulp moet komen?
Martin, Zelfbewustzijn
Inzicht
Als je vreemdgaat of ontrouw bent ten opzichte van een ander, ben je dan eigenlijk niet vreemd of ontrouw ten opzichte van je eigen behoeften en verlangens? En als je vreemdgaat of ontrouw bent, snap ik dat je niet eerlijk bent naar een ander, maar ben je dan wel eerlijk naar jezelf?