Waarom oordeel jij eigenlijk?

 
De een vindt dit, en de ander vindt dat. De een vindt het sterk wat ik schrijf, volgens de ander is het te scherp of te makkelijk. De een geeft aan dat het goed is, en de ander geeft aan dat het slecht is. Wat opvallend is voor mij, is dat exact dezelfde tekst op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden, hoe duidelijk de tekst ook is. Zo kan een tekst als scherp en doeltreffend worden ervaren door de een, waarbij de ander zich stoort aan het feit dat andere mensen mijn tekst heel makkelijk verkeerd kunnen interpreteren. Spreekt voor zich, iedereen heeft andere ervaringen, maar waarom dat oordeel?
Waarom doen we dat? Waarom vinden we iets van iets? En zijn we ons bewust van waar we dat op baseren? En hoe verhoudt dat zich met de vraag die je aan iemand kunt stellen: “wil je oordelen?”. Dan is het even stil en bijna altijd zegt iemand dan nee, dat wil ik niet. Ik wil niet oordelen. Of zelfs dat iemand zegt, nee dat doe ik niet.
Typisch toch, dat we dingen doen die we eigenlijk niet willen doen? In vele gevallen is het in mijn beleving geënt op aangeleerd gedrag. Op de basisschool en thuis krijgen we er al mee te maken, dit is goed en dat is fout. Niet zo heel gek dat wij dat dan ook gaan doen. Maar als we zouden kunnen kiezen, zou het dan niet fijn zijn om zonder het oordeel te kunnen leven? Want wat geeft jou dat nu eigenlijk dat je oordeelt? Natuurlijk hebben we hier te maken met maatschappelijke en cultuurgebonden grenzen. Ik doel hier op de ‘simpele’ dingen. Vinden dat een tekst niet klopt, vinden dat een huis niet schoon is, vinden dat iemand de verkeerde auto heeft gekocht, vinden dat iemand nu echt wel weer eens aan het werk moet, vinden dat hij anders met zijn vrouw om moet gaan, vinden dat hij of zij zich anders moet gedragen.
Waarom oordeel jij?
Ik vraag me wel eens af, als jij iets van de ander vindt, doe je dat dan omdat je jezelf beter vindt dan de ander? Of oordeel jij omdat je jezelf wil overtuigen van je eigen gelijk en ben je wellicht onzeker? Of vind je er misschien iets van zonder te weten waarom? Of vind je dat je gewoon mag vinden?
Voor mij is een ding zeker, we oordelen en vinden van alles van zaken en personen. Dit vaak vanuit een gewoonte, zonder dat iemand om je mening vraagt, en dan in de meeste gevallen ook nog eens vanuit een positie dat we eigenlijk niet genoeg weten van de persoon, of de situatie waarin de persoon zich bevind. En dat “vinden”, vinden we van onszelf eigenlijk gedrag wat we niet zouden willen.

Martin Goedknegt

ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK

Deel dit artikel:

Martin Goedknegt

Martin Goedknegt

Ik help mensen die vastlopen met zichzelf en in de relaties die zij hebben.
zelfbewustzijn
Social Beoordelingen
4.8
Gebaseerd op 74 beoordelingen

Leave a Replay

Zorg dat je niets mist, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en ontvang altijd mijn nieuwste blog posts

Of volg mij op social media

Mijn nieuwste blog posts:

Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoel afsluiten (in de liefdesrelatie)

De tijdsgeest veranderd, en daarvandaan veranderen ook de (liefdes)relaties die wij met andere hebben. Meer en meer is er veiligheid om ons heen, en daarvandaan komt er meer ruimte en behoefte om over gevoelens te gaan praten. Onbewust hebben we doorgaans gevoelens afgesloten, voornamelijk ook omdat we niet geleerd hebben er mee om te gaan. Maar als we gevoel afsluiten in de liefdesrelatie, wat is daar de impact van?

Lees verder »
Relatie time out

Een relatie time out?

Ik kom binnen, leuk huis alles best op orde. Ik kom helpen met de relationele vraagstukken die de personen in de relatie hebben.

Soms loop ik binnen bij mensen die op een punt beland zijn dat het ze uitspreken dat het zo op geen enkele manier verder kan.

Toch word ik dan glimlachend ontvangen, maar de spanning, radeloosheid en uitputting is ook goed voelbaar. We gaan in gesprek en binnen een paar minuten komen uitspraken als: “ Zo houd ik het echt niet vol ”, “ Zo kan het echt niet verder ”, “ We zijn vastgelopen”, “ Ik zit in een gouden kooi ”, en de heftigste in mijn ogen: ”Ik wil het niet meer”. Dit wordt dan doorgaans uitgesproken met diepe, zware emoties. De mensen zelf omschrijven dat punt, als ik één op één met ze spreek als ‘helemaal gebroken zijn’ of ‘helemaal op zijn’ en ‘het allemaal niet meer weten’.

Lees verder »
Via de emotie bij het gevoel komen

Gevoelens onderdrukken

Soms voel je je ineens ‘gebroken’, verdriet dient zich aan, het gevoel wegdrukken werkt niet meer. Je begrijpt het niet, je schud onbewust met je hoofd, wat is dit, het overvalt je, maar ooit heb je geleerd het gevoel te onderdrukken.

Er schiet van alles door je heen. Gevoel van onrecht, pijn, eenzaamheid en machteloosheid. Tranen dingen zich aan in de hoeken van je ogen.

Wanhoop dient zich aan, en in de stilte worden geluiden hoorbaar die je herkend als woorden…ineens hoor je de stem weer van je ouders; “Niet huilen…..je……”

De rest hoor je niet, het blijft steken op ‘niet huilen’. Door de jaren heen heb je methodes ontwikkeld die zich zonder enig aarzelen nu gaan afspelen. Alsof je een muziekdoosje oppakt wat door de jaren heen steeds dezelfde handeling in de juiste volgorde afspeelt. Je gaat gevoel wegdrukken.

Lees verder »

Facebook