De een vindt dit, en de ander vindt dat. De een vindt het sterk wat ik schrijf, volgens de ander is het te scherp of te makkelijk. De een geeft aan dat het goed is, en de ander geeft aan dat het slecht is. Wat opvallend is voor mij, is dat exact dezelfde tekst op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden, hoe duidelijk de tekst ook is. Zo kan een tekst als scherp en doeltreffend worden ervaren door de een, waarbij de ander zich stoort aan het feit dat andere mensen mijn tekst heel makkelijk verkeerd kunnen interpreteren. Spreekt voor zich, iedereen heeft andere ervaringen, maar waarom dat oordeel?
Waarom doen we dat? Waarom vinden we iets van iets? En zijn we ons bewust van waar we dat op baseren? En hoe verhoudt dat zich met de vraag die je aan iemand kunt stellen: “wil je oordelen?”. Dan is het even stil en bijna altijd zegt iemand dan nee, dat wil ik niet. Ik wil niet oordelen. Of zelfs dat iemand zegt, nee dat doe ik niet.
Typisch toch, dat we dingen doen die we eigenlijk niet willen doen? In vele gevallen is het in mijn beleving geënt op aangeleerd gedrag. Op de basisschool en thuis krijgen we er al mee te maken, dit is goed en dat is fout. Niet zo heel gek dat wij dat dan ook gaan doen. Maar als we zouden kunnen kiezen, zou het dan niet fijn zijn om zonder het oordeel te kunnen leven? Want wat geeft jou dat nu eigenlijk dat je oordeelt? Natuurlijk hebben we hier te maken met maatschappelijke en cultuurgebonden grenzen. Ik doel hier op de ‘simpele’ dingen. Vinden dat een tekst niet klopt, vinden dat een huis niet schoon is, vinden dat iemand de verkeerde auto heeft gekocht, vinden dat iemand nu echt wel weer eens aan het werk moet, vinden dat hij anders met zijn vrouw om moet gaan, vinden dat hij of zij zich anders moet gedragen.
Waarom oordeel jij?
Ik vraag me wel eens af, als jij iets van de ander vindt, doe je dat dan omdat je jezelf beter vindt dan de ander? Of oordeel jij omdat je jezelf wil overtuigen van je eigen gelijk en ben je wellicht onzeker? Of vind je er misschien iets van zonder te weten waarom? Of vind je dat je gewoon mag vinden?
Voor mij is een ding zeker, we oordelen en vinden van alles van zaken en personen. Dit vaak vanuit een gewoonte, zonder dat iemand om je mening vraagt, en dan in de meeste gevallen ook nog eens vanuit een positie dat we eigenlijk niet genoeg weten van de persoon, of de situatie waarin de persoon zich bevind. En dat “vinden”, vinden we van onszelf eigenlijk gedrag wat we niet zouden willen.
Martin Goedknegt
ZELFbewustzijn als LIFE & RELATIECOACH, PRIVE EN ZAKELIJK
