Zelfrealisatie
In mijn ogen wordt ons niet geleerd hoe we onszelf kunnen zijn, laat staan dat we kunnen herkennen wat onszelf is. We leren andere dingen zoals waar Maastricht of Groningen ligt. In mijn perspectief, achteraf gezien, niet echt zinnige dingen. Wie leert ons hoe je jezelf kunt zijn? Wie leert ons hoe wij in het leven kunnen staan, en heb jij geleerd dat je daar keuzes in kunt maken? Waarschijnlijk heb je geen idee. Ik had dat in elk geval niet, een depressie als gevolg. En ook in dit geval, werd hiervan de waarde pas later zichtbaar. Ik leerde het werkelijke zelf kennen, ik kon niet anders.
We worden geboren en doorgaans naar eer en geweten opgevoed. Ik geloof erin dat elke ouder doet wat hij of zij kan. Daarbij redeneert een ouder vanuit het perspectief dat wat zij of hij heeft, en daarvandaan denkt dat hij of zij het goed te doen. Soms met schrijnende resultaten als gevolg, mensen die tegenover mij aan tafel hebben gezeten, zijn zich daar pas later van bewust.
Zo kan een ouder het beste vinden het kind geheel vrij te laten of het continue te corrigeren. Waarom de ouder dat doet heeft te maken wat zij weer heeft meegekregen uit opvoeding en cultuur. Zo zal een persoon welke van uit een geloofsovertuiging redeneert, deze overtuiging als waarheid mee geven aan het kind, en zo zal een ouder in oorlogsgebied, de continue angst heeft ervaren, die angstige houding onbewust en onbedoeld meegeven aan het kind. Zo wordt de een opgevoed dat het met een verdorven en tekortschietende ziel ter aarde komt, en de ander wordt opgevoed dat geluk afhangt van bezit. Dat vinden we normaal! Maar is dat het ook?
Hoe zie ik het
Hoe ik het zie is dat mensen uit meerdere lagen en systemen zijn opgebouwd. Al die lagen en systemen werken samen en hebben invloed op elkaar. Om ergens aansluiting te vinden op jou als lezer, vereenvoudig ik dit. Ik deel een mens als het ware op in drie verschillende aspecten. Het brein/ego, het gevoel/ervaring, het zelf/de ziel.
Vanaf de bevruchting maak je als ‘mens’ verschillende stadia door. In die diverse stadia wordt jij gevormd naar het mens wat je nu bent of denkt te zijn. In hoofdlijnen ontwikkeld een mens zich in mijn ogen via cycli van ongeveer 7 jaar. Van 0-7, 7-14, 14-21, 21-28, 28-35 etc. In al deze ‘fases’ leer je op een andere manier, omdat je brein zich ontwikkeld, maar ook omdat je kijk op het leven zich ontwikkeld. die kijk op het leven veranderd door de ervaringen die je op doet, die vormen voor een groot deel je gedrag. Zo ontwikkeld een mens wat op het schoolplein gepest wordt, zich anders als een mens waarvan een ouder een alcohol probleem heeft gehad. Tegen het kind wat gepest wordt op het schoolplein zegt de ene ouder;”stel je niet aan”. De ander zeg; “De school moet er wat aan doen”. Weer een andere ouder zegt; “sla er maar gewoon op los”. Dit soort ‘opvoeding’ heeft impact. Niet alleen op dat ene moment, maar eigenlijk op het verdere leven van het kind. Dit ontstaat omdat het kind gedrag aanleert waarvan het niet weet hoe het het anders zou kunnen doen, en geen vergelijk heeft met hoe het voor het kind zelf anders zou kunnen zijn. Je weet niet beter…er is geen vergelijk.
Nu schets ik wat pittige scenario’s maar dit gebeurd het hele leven door. Pesten van broer of zus, het verlies van een portemonnee, een onveilige situatie, verlies van een dierbare. Maar ook telkens pech hebben, of altijd geluk hebben. Wat je beleeft, vormt je gedrag.
Hoe je het ervaart
Alles heeft invloed op hoe/of wij “hetzelf” ervaren. Je brein is een enorm krachtig instrument. Het kan in je voordeel werken, maar ook in je nadeel. Daar weet ik alles van! Als ik het “heel simpel” neerzet heeft het brein slechts één doel: Overleven! En het gaat alles doen om dat doel te bereiken. Zo zal het brein van kind wat gepest wordt op het schoolplein, het gevoel gaan onderdrukken en het gedrag aanpassen. Bijvoorbeeld de groep ontwijken, of stilletjes en teruggetrokken reageren. Of zal het kind beleven dat het van de ene dag op de andere dag, niet meer naar school ‘wil’. Soms sta je dan als ouder met de handen in het haar, volop onbegrip, je snap er niets van. Toch ga je dan zeggen wat het kind moet doen….
Wat veranderd er als jij veranderd?
Hoe ik het zie is dat wij als mens helemaal niet veranderen. Het gedrag veranderd, ik niet. We drukken meer van onze kern weg, vaak gevoed door angst. Als we al zeggen ik ben veranderd, dan bedoelen we daar eigenlijk mee mijn gedrag is veranderd of, de manier waarop ik de ander zie is veranderd. Maar waarom zeggen we dat dan niet? Dat is omdat we ons niet bewust zijn van dit soort verschillen. We zijn ons van dergelijke uitspraken niet echt bewust, en dat ontstaat omdat het ons niet is aangeleerd. Onze cultuur is zover nog niet.
Zoals ik het zie kunnen mensen meer zichzelf zijn als zij zich meer zelfbewust worden. Wat ik daarmee bedoel is dat je meer bewust bent van wie je bent, wat je doet, wat je denkt bijvoorbeeld. Wat emotie is, en waarom die emotie er is. Wat die emotie voed en welk gevoel er voor die emotie ligt. Maar ook vanuit visualisatie, je eigen kern kunnen zien. Daarnaast gaat het op veel vlakken om kennis. Wat is verbinding en hoe zich dat bijvoorbeeld onderscheid van een relatie. Dat je geen gevoel krijgt, maar dat je een gevoel ervaart. Dat je een groepsdier bent en dat je ondanks dat gegeven, niet boos hoeft te doen als een ander boos doet. Wat is aantrekkingskracht nu eigenlijk en hoe kan het dat we een ander kunnen aanvoelen komen?
Zelfrealisatie, de kunst van het leven
Voor mij is zelfrealisatie een van de mooiste ontwikkelingen die je als mens kunt ondergaan. Ik zie volledige transformaties bij mensen als het gaat om hun gedrag. Mensen die door omstandigheden 65 jaar lang niet bij hun gevoel konden, kunnen beide kinderen gelijkwaardig lief hebben en insluiten in de liefde die zij nu, bewust, in zich dragen.
Ik zie mensen die hun werk of werkgever als het hoogte doel hadden staan, ineens tijd nemen om met hun vrouw op een vrij genomen dag genieten van het zonlicht. Ik zie mensen die achteraf van zichzelf niet begrijpen hoe het eigenlijk kan dat ze het werk zo belangrijk hebben gemaakt. Of niet begrijpen waarom ze nooit hulp hebben durven vragen. Ik zie relaties opbloeien omdat mensen het eigen gevoel kunnen toelaten en daarmee de afhankelijkheid van de ander kunnen relativeren. De relatie is dan weer een aanvulling geworden in plaats van een verstikkende invulling.
Maar ik zie ook mensen van topfuncties (top 10 bedrijven van Nederland), tientallen miljoenen verdient en net zo makkelijk ook opgemaakt, veranderen naar een meester in ZEN. ‘Ineens’ mensen met zo’n heldere twinkeling in de ogen, waar je eigenlijk gewoon bij wil zijn. Mensen die altijd moesten oordelen, ‘ineens’ in rust oordeel loos kunnen zijn.
Coach voor het leven
Voor mij is zelfrealisatie aan de orde van de dag, ook zeker bij mezelf. Bij elk probleem help ik mensen verder, door hen meer bewust te maken van wie zij zijn, wat ze voelen en welke invloed zij hebben op het eigen leven. Hoever mensen zich ontwikkelen is niet aan mij, dat is doorgaans gekoppeld aan de mate waarin mensen zich bewustzijn van wat ze willen bereiken.
Hoe coach ik?
Hoe ik mensen help is deze mensen te voorzien van nieuwe kennis. Kennis op het vlak van weten, maar ook zeker op het vlak van ervaren, herkennen en voelen.
Ik doe dat vanuit de hoek van het “non-dualisme” waarin ik mij laat leiden door grote meesters uit de historie. Meer en meer ontwikkel ik mij op dit vlak, zonder de aansluiting met “de realiteit” te verliezen. Dat maakt dat ik bruggen kan bouwen en jou kan helpen jezelf verder te ont’wikkelen.
Wat voel jij erbij?
Mocht je deze hoek van ont’wikkeling in willen, neem dan persoonlijk contact met mij op. Ik kan hier niet alles omschrijven, en ik richt mij via deze site op een groot publiek. Maar als jij vragen hebt, sta ik je heel graag te woord. Daarvandaan kun jij ervaren of ik wellicht voor jou van betekenis kan zijn. Volg je gevoel, dat heeft de antwoorden al, je leest dit niet voor niets.
